Έκτορος Κάθαρσις Σκηνοθεσία-Σύνθεση-Ερμηνεία: Δημήτρης Λάλος Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης Δραματουργική επεξεργασία: Κατερίνα Διακ...
Έκτορος Κάθαρσις
Σκηνοθεσία-Σύνθεση-Ερμηνεία: Δημήτρης Λάλος
Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης
Δραματουργική επεξεργασία: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική-Ερμηνεία: Αλέξης Κωτσόπουλος
«Έκτορος Κάθαρσις» είναι η Ιλιάδα από την πλευρά του Έκτορα.
Ο Δημήτρης Λάλος, με όχημα το ομηρικό έπος, επιχειρεί αφενός την ανάδειξη του μύθου από την σκοπιά του Έκτορα – μία σπάνια προσέγγιση του κειμένου- αφετέρου την «αποκατάσταση» του ήρωα στη θέση που του αρμόζει, αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο τα υψηλά ιδανικά που διέπουν τα Ομηρικά Έπη. Το τέλος του τρωικού πολέμου δεν συμπίπτει με το θάνατο του Αχιλλέα, αλλά με τον νεκρώσιμο νόστο του Έκτορα και τις εκδηλώσεις του πένθους και πόνου που κορυφώνονται με τα ταφικά έθιμα της καύσης και ταφής του τρωικού ήρωα. Η μήνις του νικητή ή η ηρωική πορεία του ηττημένου; Η παράσταση πραγματεύεται την κάθαρση του ατιμασμένου νεκρού, του υπερασπιστή της Τροίας, του αρνητή του πολέμου, του ειρηνοποιού, του άνδρα της λευκόχειρης Ανδρομάχης, του πατέρα του Αστυάνακτα, του γιου του Πριάμου και της Εκάβης, του αρχηγού των Τρώων, του αδελφού τού Πάρη, του στοχαστή: «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης». Του Τρώα Ήρωα, του στοργικού, του
Φόβου των Αχαιών. Η Αθηνά παραστέκει σύμμαχος στον Αχιλλέα την ώρα της πτώσης του Έκτορα, ο οποίος ξέρει πλέον ότι το τέλος πλησιάζει. Αποφασίζει να αγωνιστεί μέχρι θανάτου και ατιμάζεται από τον πανηγυρίζοντα υβριστή. Ο Έκτορας επιδίωξε το αδύνατο, πιστός στο χρέος και έκανε την υπέρβασή του. Κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης είναι ο Λόγος, ο Λόγος του Ομήρου, ο πρόγονος του τραγικού Λόγου.Στο κείμενο «Έκτορος Κάθαρσις» έχουν απομονωθεί όλοι οι στίχοι, ετεροαναφορικοί ή αυτοαναφορικοί, σχετικά με τον Έκτορα και αποδίδονται με τη μορφή ραψωδιακής αφήγησης, συνοδεία ζωντανής μουσικής.
Δημήτρης Λάλος
Ο Δημήτρης Λάλος είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος υποκριτικής. Αποτελεί ιδρυτικό μέλος του θεάτρου «Επί Κολωνώ», αλλά και μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Από το 2000 πρωταγωνιστεί σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Βόλο. Σε ηλικία 8 χρονών πήγε με την οικογένειά του στη Γερμανία, όπου και έμεινε έως τα 18 του. Αφότου επέστρεψε στην Ελλάδα, έτυχε να παρακολουθήσει την παράσταση «Suburbia» της Ελένης Σκότη, στο θέατρο Φούρνος και τότε πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με την υποκριτική. Σε συνεργασία με την Ελένη Σκότη και τον Γιώργο Χατζηνικολάου έχτισαν το θέατρο «Επί Κολωνώ». Στα χρόνια που ακολούθησαν πρωταγωνίστησε σε έργα του παγκοσμίου ρεπερτορίου, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Ελένης Σκότη κυρίως, αλλά και του Γιώργου Παλούμπη. Χαρακτηριστικές παραστάσεις στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει είναι: «Bug» του Tracy Letts, «Rottweiler» του Guillermo Heras, «La Chunga» του Mario Vargas Llosa, «Κίεβο»
του Sergio Blanco, «Αλεπούδες» της Dawn King κ.α.
Για την παράσταση «La Chunga» τιμήθηκε, το 2012, με το Βραβείο «Δημήτρης Χορν», το οποίο απονέμεται στον καλύτερο νέο ηθοποιό της σεζόν που πέρασε. Το 2014, συμμετείχε στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού από το Αθηνόραμα, όπου και έλαβε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού, για την παράσταση «Αλεπούδες».
Εθνικό Θέατρο
Ακολούθησαν δύο συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο, με σκηνοθέτες τους διεθνούς φήμης Ludovic Lagarde και Olivier Py, στις παραστάσεις «Δυτική Αποβάθρα» και «Βιτριόλι» αντίστοιχα. Το «Βιτριόλι», μάλιστα, αποτέλεσε την πρώτη συμμετοχή του Εθνικού Θεάτρου στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.
Επίδαυρος
Το 2015 ήρθε η ώρα για τον Δημήτρη Λάλο να επισκεφθεί το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με την παράσταση «Ορέστης» του Ευριπίδη, με τον ίδιο στον ομώνυμο ρόλο και σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα. Το 2017 συμμετείχε στην παράσταση «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Πολυνείκη, εκ νέου στο Θέατρο της Επιδαύρου.
Το Tempus Verum – Εν Αθήναις
Η ανάγκη του για έρευνα και πειραματισμό, τον οδήγησε στη δημιουργία της δικής του θεατρικής στέγης. Το 2016 ίδρυσε την εταιρεία Tempus Verum, θέλοντας να ανακαλύψει μια νέα γλώσσα και προσέγγιση για την Τέχνη του Θεάτρου.
Έδρα του αποτελεί μέχρι και σήμερα το θέατρο «Εν – Αθήναις» , το οποίο έχει μετονομαστεί σε «Tempus Verum – Εν Αθήναις».
Κινηματογράφος
Παράλληλα με την ενασχόληση του με το Θέατρο, αφιερώθηκε και στην, άλλη, μεγάλη του αγάπη, τον Κινηματογράφο. Αποτελεί μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ σημαντικότερες ταινίες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει είναι:
«Kala azar», σε σκηνοθεσία Janis Ραφαηλίδου
«Μικρά Όμορφα Άλογα», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κωνσταντάτου
«Αγέλη Προβάτων», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κανελλόπουλου
«Οι Αισθηματίες», σε σκηνοθεσία Νίκου Τριανταφυλλίδη
«Σκύλοι, Γάτες και Ποντίκια» σε σκηνοθεσία Αδριανού Γεωργαντά
«Ο Σκύλος» (μικρού μήκους), σε σκηνοθεσία Νίκου Labot
«Δυτικά της Εδέμ» (μικρού μήκους), σε σκηνοθεσία Ζαφείρη Χαϊτίδη
«Άβαλον» (μικρού μήκους), σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαναστασίου
Το 2006, σκηνοθέτησε την πρώτη του, μικρού μήκους ταινία, με τίτλο «Without», η οποία συμμετείχε στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Το 2009, τιμήθηκε με το Βραβείο Ερμηνείας Καλύτερου Άνδρα Ηθοποιού, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας, για την ταινία «Δυτικά της Εδέμ», ενώ η ταινία «Kala azar», απέσπασε το Bραβείο KNF στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Rotterdam.
IMDb page : Dimitris Lalos
Τηλεόραση
Πέρα από τη συμμετοχή του σε κινηματογραφικές παραγωγές, έχει συμμετάσχει και σε αξιόλογες τηλεοπτικές παραγωγές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι σειρές : «Σιωπηλός Δρόμος», «Ματωμένα Χώματα», κ.α.
Σκηνοθεσία
Το 2015, η ίδια χρονιά κατά την οποία πρωτοεμφανίστηκε στην Επίδαυρο, αποτέλεσε και την εναρκτήρια χρονιά ενασχόλησής του με τη Σκηνοθεσία. Στο θέατρο «Ακαδημία Πλάτωνος», σκηνοθέτησε την παράσταση «Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Κατόπιν, ακολούθησε «Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη, αρχικά στο ίδιο θέατρο και μετέπειτα στο θέατρο «Αποθήκη».
Από το 2016 , όταν και ίδρυσε το «Tempus Verum – Εν Αθήναις», θέλησε να εξερευνήσει διαφορετικά μονοπάτια από εκείνα του ρεαλισμού. Έτσι, στις επόμενες σκηνοθεσίες του, όπως «Η Αρρώστια της Νιότης» του Ferdinand Bruckner, «Οι Πνεύμονες» του Duncan Macmillan, «Ο Άσχημος» του Marius von Mayenburg, αλλά και «Νιζίνσκι – Η Προφητεία της Φωτιάς» του Χριστόφορου Χριστοφή, θέλησε να πειραματιστεί με μια πιο κινηματογραφική οπτική του θεατρικού γεγονότος, φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τον Γραπτό Λόγο. Θέλησε να επαναπροσεγγίσει τη σχέση θεατή και παραστατικού γεγονότος, καθιστώντας τον Θεατή ουσιαστικό – και σε κάποιες περιπτώσεις ενεργό – μέλος της παράστασης.
Στον τομέα της Αρχαίας Τραγωδίας, όσον αφορά τη σκηνοθεσία, ασχολείται με την επαναπροσέγγιση της , όχι όμως με την έννοια της εκμοντέρνισης της, αλλά της αποκωδικοποίησης της, θέλοντας και εδώ να φωτίσει τον Λόγο του κειμένου. Παράδειγμα αυτής της σκηνοθετικής έρευνας αποτελεί η παράσταση «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Διδασκαλία
Από το 2014 πραγματοποιεί σεμινάρια και εργαστήρια υποκριτικής, τα οποία έχουν ερευνητικό χαρακτήρα και κινούνται σε όλο το φάσμα της Υποκριτικής του Θεάτρου (από τραγωδία μέχρι Arthur Miller και Σύγχρονο Θέατρο), ενώ διεξάγει και σεμινάρια Υποκριτικής στην Κάμερα. Στο κέντρο της ερευνητικής διδασκαλίας του είναι η επίτευξη της σκηνικής αλήθειας και η διαχείριση του Λόγου.
Μικρή Ακαδημία
Το 2018, στο πλαίσιο της επιθυμίας του για Έρευνα και Πειραματισμό στους τομείς του Θεάτρου και του Κινηματογράφου, ίδρυσε, τη «μικρή ακαδημία». Αποτελεί έναν οργανωμένο εκπαιδευτικό φορέα καλλιτεχνικής εκπαίδευσης μεταπτυχιακού επιπέδου, καθώς απευθύνεται σε επαγγελματίες ηθοποιούς, σπουδαστές και απόφοιτους δραματικών σχολών, καθώς και σε ενεργούς καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών εν γένει. Σε συνεργασία με καταξιωμένους ηθοποιούς, σκηνοθέτες και δασκάλους του Θεάτρου και του Κινηματογράφου, η «μικρή ακαδημία», στηρίζει τη δια βίου μάθηση των καλλιτεχνών, δίνοντας τη δυνατότητα στους μαθητές να συνεχίσουν την εκπαίδευση τους πέρα από τη Σχολή, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει στους εισηγητές (οι οποίοι είναι και οι ίδιοι ενεργοί επαγγελματίες) να ερευνήσουν και να πειραματιστούν, έχοντας στα χέρια τους ήδη εκπαιδευμένους καλλιτέχνες.
