Άρθρο της Βασιλικής Γκιόκα, μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου και Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Αργολίδας του ΚΚΕ : ΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟ...
Ένα ξετσίπωτο «μπρα ντε φερ» ανάμεσα σε επίδοξους «σωτήρες» του λαού παρακολουθήσαμε τις ήμερες του Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, με αφορμή το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ από τη μια και το προσυνέδριο της ΝΔ από την άλλη. Μητσοτάκης και Τσίπρας επανέλαβαν τα γνωστά αναμασήματα για τα μεγάλα προβλήματα που πνίγουν τον λαό, με πρώτο αυτό της ακρίβειας, ειδικά στην Ενέργεια.
Τι βλέπουμε…
Πρώτον: αυτοί που τσακώνονται είναι αυτοί που ευθύνονται για τα σημερινά αδιέξοδα του λαού!
Η ακρίβεια στην Ενέργεια δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής «απελευθέρωσης» της αγοράς και της «πράσινης ανάπτυξης». ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μοιράζονται τις ευθύνες για τη σημερινή θηλιά στον λαιμό του λαού: Με το Χρηματιστήριο Ενέργειας, με την απολιγνιτοποίηση, με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ, όπου όλοι έχουν βάλει το λιθαράκι τους.!
Τα όποια επιδόματα - ψίχουλα δίνει η κυβέρνηση αυτές τις μέρες, αλλά και τα όποια επιδόματα έχουν δοθεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ήταν και είναι φτερό στον άνεμο! Ήδη έχουν εξανεμιστεί πριν καν τα πάρουν οι δικαιούχοι, αφού οι ανατιμήσεις σε προϊόντα και καύσιμα, τα χρέη και οι οικογενειακές υποχρεώσεις απαιτούν πολύ περισσότερα από φιλοδωρήματα.
Τα λαϊκά νοικοκυριά περιορίζουν τις αγορές τους στα απολύτως απαραίτητα για να καλύψουν και τις άλλες ανελαστικές δαπάνες τους, όπως οι λογαριασμοί ρεύματος, θέρμανσης, κίνησης. Έτσι, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν αυτές τις μέρες, το πρώτο τρίμηνο του 2022, 5 στους 10 καταναλωτές έχουν μειώσει «πολύ και αρκετά» τις αγορές τους στα σούπερ μάρκετ και 8 στους 10 σε ένδυση και υπόδηση. Επιπλέον, 3 στα 4 νοικοκυριά - το 80% δηλαδή - δηλώνουν αδυναμία πληρωμής λογαριασμών! Ταυτόχρονα, 1 στους 2 Έλληνες, δηλαδή το 50%, αγωνιά για την κάλυψη των δαπανών της οικογένειας και του νοικοκυριού.
Ειδικά στα σούπερ μάρκετ παρατηρείται μεγάλη μείωση στις αγορές που αφορούν είδη πρώτης ανάγκης, διατροφής και είδη σπιτιού. Ο πληθωρισμός τον Μάρτη εκτινάχθηκε στο 8,9%, το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί τα τελευταία 27 χρόνια, δηλαδή από το 1995, όταν η Ελλάδα είχε ακόμα δραχμή, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής μπορεί να φτάσει φέτος στο 11,01%. Κι αυτό γιατί βιομηχανίες και προμηθευτές συνεχίζουν να στέλνουν νέους ανατιμημένους τιμοκαταλόγους, το εύρος των οποίων ξεκινά από το 3% - 4% και φτάνει έως και το 30%. Σε προϊόντα όπως τα ζυμαρικά σημειώνεται η τρίτη ανατίμηση μέσα στον τελευταίο χρόνο, ενώ υπάρχουν και εταιρείες που έχουν δεχτεί πίεση στην παραγωγή, λόγω του αυξημένου κόστους των πρώτων υλών και της Ενέργειας, και προσπαθούν να διατηρήσουν τα επίπεδα των τιμών.
Ούτε όμως οι χαμηλοί μισθοί και οι ανατροπές στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, που κάνουν ακόμα μεγαλύτερο το βάρος της ακρίβειας, προέκυψαν από το πουθενά. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής στήριξης της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων και των «αντοχών της οικονομίας», με μείωση του λεγόμενου «κόστους εργασίας». Όπως γίνεται με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και τους άλλους νόμους που βαθαίνουν την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας.
Οι αναφορές του Αλ. Τσίπρα από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η κυβέρνησή του αύξησε τους μισθούς, ενώ οι προηγούμενες τους μείωναν, δεν πείθουν κανέναν. Στην ουσία η «αύξηση» που έδωσε ήταν «ψίχουλα», αλλά το κύριο είναι ότι, και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και επί κυβέρνησης της ΝΔ, η αύξηση στο κατώτατο μισθό, δίνεται με απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι με Συλλογική διαπραγμάτευση. Ουσιαστικά θα καθορίζεται με βάση τις λεγόμενες «αντοχές της οικονομίας» δηλαδή τα κέρδη τα λίγων μέσα από την εκμετάλλευση των πολλών!
Ούτε οι κατασφαγμένες δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία είναι «φυσικό φαινόμενο». Είναι αποτέλεσμα της «δημοσιονομικής σταθερότητας», των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, της πολιτικής του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης των πάντων.
Είναι όμως αποτέλεσμα και της εμπλοκής της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, αφού ο προϋπολογισμός «αντέχει» να ξοδεύεται το 3,5% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες, αλλά όχι για προσλήψεις υγειονομικών ή για άλλες στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.
Δεύτερον: Αυτοί που τσακώνονται είναι που δεσμεύονται σε όλα αυτά,
που αποτελούν τον «κορμό» της στρατηγικής του κεφαλαίου στην ΕΕ και στη
χώρα μας. Δεσμεύονται στο αντιλαϊκό πλαίσιο του Ταμείου Ανάκαμψης, που
αποτελεί κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα για όλα τα αστικά κόμματα.
Δεσμεύονται στη συνέχιση της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης».
Δεσμεύονται στην πολιτική εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο
πλαίσιο των σχεδίων ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, και γι' αυτό παίρνουν τα εύσημα από
τον Πάιατ και την Νούλαντ.
Γι' αυτό ουσιαστικά τσακώνονται μόνο για το από ποια τσέπη και με ποιον τρόπο θα πληρώσει τη νύφη ο λαός.
Γι' αυτό ο πρωθυπουργός, την ώρα που ανακοινώνει τα επιδόματα -
ψίχουλα για την ακρίβεια, διαβεβαιώνει ότι «εξάντλησε όλα τα
δημοσιονομικά περιθώρια».
Γι' αυτό ο Αλ. Τσίπρας, όταν εξαγγέλλει τα 5+1 μέτρα για την
αντιμετώπιση τάχα της ακρίβειας, διαβεβαιώνει κι αυτός ότι οι προτάσεις
του «δεν είναι παροχολογία, μη ρεαλιστικό, ακατόρθωτο», μοιράζοντας
ταυτόχρονα «εγγυήσεις» ότι είναι πιο ικανός να διασφαλίσει την
«κοινωνική συνοχή» και τη σταθερότητα του συστήματος.
Τρίτον: Αυτοί που τσακώνονται είναι που ήδη συναινούν, που έχουν μαζί
στηρίξει και ψηφίσει αντιλαϊκά μέτρα και δεν αποκλείεται αύριο να
βρεθούν σε κοινά κυβερνητικά σχήματα. Στο έδαφος αυτό, άλλωστε,
ξεδιπλώνονται και τα σενάρια για μετεκλογικές κυβερνήσεις συνεργασίας
«όλων με όλους», μπροστά στις μεγάλες «προκλήσεις» που προβλέπουν τα
αστικά επιτελεία στην οικονομία, στα Ελληνοτουρκικά, στην κλιμάκωση των
ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Να λοιπόν ποιοι «σκοτώνονται» να σώσουν τον λαό! Από τέτοιους «σωτήρες»
όμως έχει χορτάσει. Τους δοκίμασε όλα αυτά τα χρόνια, εναποθέτοντας τις
ελπίδες του στην κυβερνητική εναλλαγή και το μόνο που «κέρδισε» ήταν
μνημόνια, φτώχεια, κρίσεις και άλλες θυσίες, απογοήτευση, διάψευση των
προσδοκιών.
Ως εδώ λοιπόν!
Ο καθένας και η καθεμιά μπορεί σήμερα να δει πιο καθαρά την πραγματική διαχωριστική γραμμή που υπάρχει στην κοινωνία και να πάρει τη θέση του δίπλα στο ΚΚΕ, που είναι με την εργατική τάξη, το λαό, σταθερά απέναντι από το κεφάλαιο και τα κόμματά του, ακόμα και αν δεν συμφωνεί σε όλα μαζί του.
Μπορεί, όμως, να δει πως υπάρχει τελικά φως στο τούνελ για το λαό κι αυτό βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής, για την πραγματική πρόοδο της κοινωνίας.
Ανάσα και διέξοδο στον λαό μπορεί να δώσει μόνο η πάλη ενάντια στον «στενό κορσέ» των «αντοχών της οικονομίας» για το κεφάλαιο, ενάντια στην πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του απ' όλα τα κόμματα, για ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια, αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων!
Διέξοδο μπορεί να ανοίξει μόνο η κοινωνική συμμαχία και η πλατιά συμπόρευση με το ΚΚΕ, στο δρόμο της ανατροπής, για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες!
Κι αυτή είναι μόνο η νέα σοσιαλιστική κοινωνία και για αυτήν αξίζει να παλεύει κανείς!
20/4/2022
