Για το Fichti Art Festival Κάθε φορά που περνώ από τα Φίχτια έριχνα και ρίχνω μια ματιά στα αριστερά, ψηλά στο λόφο, ...
Για το Fichti Art Festival
Κάθε φορά που περνώ από τα Φίχτια έριχνα και ρίχνω μια ματιά στα αριστερά, ψηλά στο λόφο, για να δω το τελευταίο πέτρινο σπίτι που φαίνεται, όσο φαίνεται, ψηλά σε αυτό.
Ε, έλεγα μερακλήδες είναι οι ιδιοκτήτες του.
Τελικά, γνωρίζοντας την ιδιοκτήτρια την Ελένη Τσετσέκου, τη Φιχτιώτισσα, σε ειδικές και εξαιρετικής ποιότητας συνθήκες, που προέκυψαν από τις εκδηλώσεις του Fichti Art διαπίστωσα ότι, δεν έκανα λάθος.
Το ερέθισμα δόθηκε από μια αφίσα σε κάποιο τοίχο αλλά και σε καταστήματα στο Άργος και στο Ναύπλιο καθώς και με όσα αναφέρονταν σε τοπικό site για το Fichti Art, που φαίνεται ότι μπήκε δυναμικά στα τοπικά δρώμενα.
Ύστερα «ήρθε» το τηλεφώνημα στη φίλη και συναδέλφo Μαρία Παναγιωτίδου, την Καβαλιώτισσα, αφού ως ντόπια κάτοικο Φιχτίων πια, κάτι παραπάνω θα ήξερε. «Θα έρθεις, οπωσδήποτε, δεν το συζητώ, γιατί θα διαβάσω τρία ποιήματά μου».
Έτσι, δεν ήθελα και πολύ «μάζεψα τα μπαγκάζια μου» που λένε και πήγα. Της το έχω πει άλλωστε, η γραφή της η ποιητική, είναι μεστή, δυνατή και απρόσμενη και γι αυτό έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει.
Ωστόσο και η ποιητική πέννα του Φιχτιώτη Δημήτρη Παπαδόπουλου, είπε πολλά με τη στιβαρή απαγγελία της ηθοποιού Ιφιγένειας Οικονόμου. Το πάντρεμα της ποίησης με τη μουσική επιλογή της Σοφίας Μαυρογενίδου ήταν πέρα για πέρα πετυχημένη, αφού έχουμε να κάνουμε με εξαιρετικής ποιότητας μουσικούς που από μακριά φαίνεται η πλούσια παιδεία και το μεγάλο ταλέντο.
Σιγά μην κρίνουμε την επιλογή, σιγά μη κάνουμε κριτική, με τι εφόδια άλλωστε. Ειδήμονες δεν είμαστε, καλοί ακροατές είμαστε και ταξιδέψαμε ως και στην Αργεντινή ακόμη λόγω της μουσικής του Astor Piazzola, αλλά και της μουσικής της Σοφίας Μαυρογενίδου. Έτσι, μας φτάνει το ταξίδι και στείρες κριτικές δεν χρειάζονται. Οι καλλιτέχνιδες Σοφία Μαυρογενίδου (Φλάουτο) και Κοχάρ Καραγιάν (Πιάνο) ήταν ζηλευτού επιπέδου και μόνο μπράβο έχουμε να πούμε και ότι «τα έδωσαν όλα» που λένε, σε αυτή την παρουσίαση στην αυλή του αρχοντόσπιτου της Ελένης.
Επισημαίνουμε την τήρηση όλων των προβλεπόμενων μέτρων λόγω της πανδημίας του Κορωνοϊού, που μας ταλανίζει καιρό τώρα.
Συζητήσαμε, κατηφορίζοντας μέχρι την αλάνα στάθμευσης, και την άψογη διοργάνωση κρατώντας το πρόγραμμα με τίτλο «ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ» για τον Francesco Moretti με την επιμέλεια της εξαιρετικής Φαίης Τζανετουλάκου, καθώς επίσης και ότι άλλο ψωνίσαμε, μέσα στην καλόγουστη τσάντα με το σήμα των εκδηλώσεων. Έτσι, ως μαρτυρία ότι «Ήμουν και εγώ εκεί…». Αλλά και το πόσο ωραίο ήταν η παρουσίαση των δύο ντόπιων ποιητών που παρακολουθήσαμε με τη συνοδεία εξαίρετης μουσικής και μουσικών. Αυτό, ως επιλογή, φανερώνει μεγαλείο ψυχής, λεβεντιά και ευαισθησία. Ε, που οι πέριξ θεατές ήσαν περισσότεροι από του γηγενείς δε λέει και κάτι, αυτοί/ές έχασαν…
Πράγμα αλλόκοτο στις μέρες μας, μια τέτοια επιλογή, αλλά παρήγορο αφού δεν χάνονται όλα, σε πείσμα των καιρών που περί άλλων τυρβάζουν και ξέρουν μόνο να «τρέχουν». Ωραία λοιπόν επιλογή, σε αυτούς τους στείρους καιρούς, αφού βρέθηκε χώρος και για την ποίηση.
Ακόμη, με ακολουθούν οι εικόνες του χώρου με τον αργολικό κάμπο και τα Φίχτια στα πόδια το Ναύπλιο στο βάθος, τα πουλιά του Francesco Moretti μισοφωτισμένα, με τη προσπάθεια για την εξακρίβωση «τι πουλιά είναι …», τα μπαλκόνια με τις παρέες με φόντο τις φωτισμένες ελιές, τα σκίνα, τα πουρνάρια και το νεαρό κυπαρίσσι να δεσπόζει στα αριστερά του χώρου έξω από τον πέτρινο μαντρότοιχο
Εικ. 1: H σύνθεση με τα πουλιά
Εικ.Εικ. 2, 3: Δύο πουλιά από τη σύνθεση του Francesco Moretti
Υπάρχει μια προσωπική προ τίμηση για το δένδρο αυτό έτσι καθώς ορθώνεται αυτόνομο και λυγερό. Στη δεκαετία το ’80 ένας μύκητας ο Symbidium cardinale απλώθηκε σε αρκετές χώρες της Μεσογειακής λεκάνης, κατατρώγοντας τα στοιχεία του ξύλου των δένδρων αυτών. Το αποτέλεσμα ήταν χιλιάδες κυπαρίσσια να καταρρεύσουν και να οδηγηθούν στον αφανισμό, ακόμη και στην περιοχή μας αλλά και στη γειτονική Αρκαδία περισσότερο, αφού υπήρχαν φυτείες για εκμετάλλευση του ξύλου σε χωράφια όχι εύκολα, λόγω του εδάφους.
Στην περιφέρεια της Τοσκάνης (Φλωρεντία) στην Ιταλία, ύστερα από είκοσι τόσα χρόνια, που φαίνεται ότι η ασθένεια «έκανε τον κύκλο της» οι τοπικές αρχές, βοηθούν οικονομικά τους γεωργούς και όχι μόνο, να ξαναφυτεύσουν κυπαρίσσια στα χωράφια τους, στα κτήματά τους για να επανέλθει το τοπίο στις παλιές εικόνες με τις ελιές, τα κυπαρίσσια και τα άλλα φυτά και δένδρα της περιοχής, που τόσο έχει υμνηθεί από διάφορους καλλιτέχνες, ανά τους αιώνες.
Ωραίες ήταν και οι παρέες που στήθηκαν μετά τα δρώμενα, αφού βρεθήκαμε γνωστοί/ές που εκτιμάμε «Βρε τι κάνεις και συ εδώ κ.λπ, κ.λπ». Ακούγονταν ωραίες κουβέντες στα μπαλκόνια με θέα τον νυχτερινό αργολικό κάμπο.
Εικ. 4 : H Μαρία, η Ελένη Τσετσέκου, ο Fransesco Moretti, η
Ανδρονίκη Τζομάκα
Η περιήγηση τόσο μέσα στο σπίτι όσο και έξω με τα γλυπτά του Francesco Moretti ήταν μαγική, ήταν ένα ταξίδι που μόνο η τέχνη μπορεί να σου προσφέρει. Είναι οι στιγμές που είσαι σίγουρος ότι δεν έχουν χαθεί όλα και δεν πρόκειται να χαθούν αφού υπάρχουν κινήσεις όπως τη βραδιά αυτή.
Εικ.5: Άποψη του χώρου Εικ.6: O σκατζόχοιρος.. Το ποτήρι και
η βεντάλια ανήκουν σε κάποια
κυρία της βραδιάς!!
Εικ. 4, 5 Μερικά από τα ψάρια του Francesco Moretti
Εικ. 6, 7: Εικόνες από το χώρο της έκθεσης
Εικ. 8, 9: Τα περίεργα όντα του Francesco Moretti
Υπάρχουν δηλαδή αντιστάσεις και σίγουρα το Fichti Art είναι μια από αυτές.
Πάντως είναι ευτυχία για την περιοχή που ένας ξενομερίτης, ιταλός γαρ, μπολιάστηκε με την Αργολίδα, ρίζωσε στα μέρη μας και είναι ευλογία που προσφέρει απλόχερα την τέχνη του, τη σπουδαία. Ως και την αγαπημένη κατσαρίδα είδαμε στην αυλή πριν την είσοδο του σπιτιού, που μας ξάφνιασε στην περσινή έκθεση στον πεζόδρομο του πάρκου του Ναυπλίου. Αυτά είναι μεγαλεία σου λέω…
Οι εκδηλώσεις ήταν ανοικτές για όλο τον κόσμο. Οι ντόπιοι ρώταγαν, από απόσταση, «τι είναι αυτό» και ήσαν λίγοι… Περισσότεροι ήσαν από τα πέριξ, αφού η εκδήλωση, εκτός από την αφίσα και τα τοπικά μέσα που έδωσαν την είδηση, διαδόθηκε «στόμα με στόμα», που είναι και ο καλύτερος τρόπος.
Εικ. 10: Η αυλή όπου έγιναν τα εξαιρετικά δρώμενα των εκδηλώσεων
Σημειώνουμε ότι οι εκδηλώσεις κράτησαν τέσσερεις βραδιές ( 30, 31/7 &1, 2/8/2021) και εμείς παρακολουθήσαμε τα δρώμενα της τρίτης εκείνης που ήταν αφιερωμένη στην ποίηση και τη μουσική. Στις άλλες βραδιές παρουσιάστηκε ο Franseco Moretti και το έργο του, Θεατρικό δρώμενο οργανωμένο από σπουδαστές/ριες του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (Θεατρικό Τμήμα Ναυπλίου) και μουσική από νεαρούς καλλιτέχνες, ενώ η Ελληνική Παράδοση του Άργους έδωσε το ξεχωριστό της στίγμα ομορφαίνοντας τη δεύτερη βραδιά και το χώρο με ωραίες χορευτικές επιλογές. Σημειώνουμε ότι σε όλες τις βραδιές, τους θεατές τους περίμεναν οι δημιουργίες του Franseco Moretti, τόσο εντός του σπιτιού όσο και στον περιβάλλοντα χώρο.
Τελικά τι να πούμε, υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι με αυτές τις δυνατότητες, το εκτόπισμα, τις δημιουργικές ιδέες και τέλος πάντων όλα όσα κάνουν κάποιους/ες να ξεχωρίζουν, να οργανώνουν και να προσφέρουν σημαντικές βραδιές που το καλοκαίρι και ειδικά το ελληνικό καλοκαίρι γίνονται ομορφότερες.
Έτσι, νοιώθουμε ότι το Fichti Art, όπως γράφεται και στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων είναι μια απάντηση στην ερώτηση «Τι μπορούμε να κάνουμε» με μέσο την Τέχνη και στόχο, την ανάδειξη της ιστορίας και της ομορφιάς της περιοχής του Φιχτίου και την ένταξη της τοπικής κοινωνίας στον πολιτιστικό διάλογο.
Λοιπόν, λέμε πολλές ευχαριστίες στους διοργανωτές για τη σπουδαία βραδιά που ζήσαμε, βέβαια διπλές και τριπλές στην Ελένη και ένα μεγάλο Εύγε !!!
Ναύπλιο, 2 Δεκεμβρίου 2021
Δημήτρης Δήμου
Γεωπόνος (MSc)-Ιολόγος Φυτών
τ. Δ/ντής ΔΑΟΚ Π.Ε Αργολίδας
Πρόεδρος Συλλόγου Γεωπόνων Αργολίδας
