Αν το λαϊκό τραγούδι είχε ένα μόνο Ύμνο, τότε αυτός θα ήταν η «Συννεφιασμένη Κυριακή», του Βασίλη Τσιτσάνη! Η μουσική δένει τέλεια με τον σ...
Αν το λαϊκό τραγούδι είχε ένα μόνο Ύμνο, τότε αυτός θα ήταν η «Συννεφιασμένη Κυριακή», του Βασίλη Τσιτσάνη!
Η μουσική δένει τέλεια με τον στίχο κι ο ρυθμός σε παρασέρνει.
Κανείς δεν μπόρεσε να απαντήσει εάν το τραγούδι απογειώνεται από τη μουσική ή από τον στίχο.
Μόνο που ο τελευταίος διεκδικήθηκε από πολλούς. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις εμφανίστηκαν δημιουργοί οι οποίοι υποστήριξαν ότι το τραγούδι είναι δικό τους. Όπως όλες οι μεγάλες επιτυχίες, έτσι και στην περίπτωση αυτή υπήρξαν… σύννεφα.
Το οξύμωρο στην περίπτωση αυτή είναι ότι οι υποψήφιοι δημιουργοί εμφανίστηκαν πολύ αργά. Ενώ γράφτηκε στη διάρκεια της Κατοχής και έγινε επιτυχία στις δεκαετίες του ΄50 και του ’60 οι αμφισβητήσεις άρχισαν το 1975!
Υπάρχει ένα ιστορικό κειμήλιο. Το χαρτί όπου γράφτηκαν οι στίχοι του μεγάλου αυτού τραγουδιού.
Οι δύο δημιουργοί που υποστήριξαν ότι δικό τους δημιούργημα ήταν αυτά τα λόγια το αμφισβήτησαν.
Ο ίδιος ο Βασίλης Τσιτσάνης μιλώντας στον Γιώργο Λιάνη στο περιοδικό Επίκαιρα (14 Σεπτεμβρίου 1972) δεν αφήνει αμφιβολία για το ποιος είναι ο δημιουργός του τραγουδιού. Αποκαλύπτει μάλιστα ότι ο αρχικός του τίτλος ήταν «Ματωμένη Κυριακή».
Το 1977 ο πολυπράγμων Νίκος Ρούτσος που έγραφε τα… πάντα, από τις ραδιοφωνικές ιστορίες του «Τζον Γκρικ» στο ραδιόφωνο, αστυνομικές νουβέλες στη «Μάσκα», παιδικά παραμύθια, αλλά και πολλά τραγούδια, μιλώντας στην «Ελευθεροτυπία» (15 Μαΐου 1976) και τον Γιώργο Γκιώνη …αποκάλυψε ότι όχι μόνο η «Συννεφιασμένη Κυριακή», αλλά και άλλα 17 τραγούδια του Τσιτσάνη είχαν δικούς του στίχους ή έστω ότι γράφηκαν σε συνεργασία μαζί του.
Ένα χρόνο αργότερα το αρμόδιο δικαστήριο δικαίωσε τον συνθέτη, όπως διαβάζουμε στην «Ελευθεροτυπία» (5 Ιουλίου 1977).
Διαφορετική ήταν η εξέλιξη της διαμάχης με τον Ανδρέα Γκούβερη, φίλο του Τσιτσάνη, ο οποίος υποστήριξε ότι τους στίχους τους έγραψε το 1947 όταν η ομάδα του, ο Λαρισσαϊκός, έχασε ένα κρίσιμο ματς. Η ομάδα αυτή είναι μια από τις τέσσερις που ενώθηκαν για να δημιουργήσουν τη Λάρισα το 1964.
Ο Τσιτσάνης, φανατικός οπαδός του Άρη Θεσσαλονίκης, υποστήριξε ότι η συμμετοχή του φίλου του περιορίστηκε σε μια στροφή του τραγουδιού κι όπως αποκαλύφθηκε το 2003 στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» βρέθηκε στο αρχείο του Τσιτσάνη δήλωση του Γκούβερη ότι συμμετείχε στη δημιουργία ενός μόνο κουπλέ. Μετά τη δήλωση αυτή ο Λαρισαίος φίλος του Τρικαλινού Τσιτσάνη έπαιρνε το 20% από τα στιχουργικά δικαιώματα από την ΑΕΠΙ.
Ότι και να έχει συμβεί το τραγούδι παραμένει κλασσικό κι εδώ και χρόνια ανήκει σε όλους τους Έλληνες.
Η πρώτη ηχογράφηση έγινε από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και τη Σωτηρία Μπέλου.
ο απογείωσε όμως ο Στέλιος Καζαντζίδης που το ηχογράφησε το 1959. Για χρόνια η εισαγωγή του ήταν το μουσικό σήμα στις ραδιοφωνικές διαφημιστικές εκπομπές της δισκογραφικής εταιρείας Columbia.
Υπάρχει όμως και ένα οπτικό ντοκουμέντο. Είναι μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του Βασίλη Τσιτσάνη. Στις 12 Οκτωβρίου 1973 προβλήθηκε στην τότε ΥΕΝΕΔ το δεύτερο επεισόδιο της εκπομπής «Η μουσική γράφει ιστορία». Την παρουσίαζε ο Γιώργος Παπαστεφάνου και καλεσμένος ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης με «γκεστ» τη Σωτηρία Μπέλλου.
Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσει κάποιος τα 28 λεπτά της εκπομπής. Μπορεί τα τηλεοπτικά μέσα να ήταν πρωτόγονα, αλλά το μεράκι για μια καλή εκπομπή… περίσσευε…
Πηγή: newscenter.gr
