Πόσες φορές έχουμε πέσει θύματα αδιάκριτων ερωτήσεων ή προσβλητικών σχολίων που αφορούν εμάς, την εξωτερική μας εμφάνιση, τις επιλογές και ...
Πόσες φορές έχουμε πέσει θύματα αδιάκριτων ερωτήσεων ή προσβλητικών σχολίων που αφορούν εμάς, την εξωτερική μας εμφάνιση, τις επιλογές και γενικότερα τη ζωή μας;
Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που άκουγα τη φράση «Οι γυναίκες δεν πρέπει να μιλάνε/ντύνονται/ συμπεριφέρονται έτσι», τότε θα ήμουν πλούσια.
Δεν είναι εύκολο να είσαι γυναίκα τη σήμερον ημέρα. Ο κίνδυνος παραμονεύει από παντού, έτοιμος να ασελγήσει πάνω μας, να μας ντροπιάσει, να μας δολοφονήσει, ενώ ο σεξισμός που βιώνουμε είναι μεγαλύτερος από ποτέ.
Το γυναικείο φύλο είναι γεμάτο από στερεότυπα και διακρίσεις που του έχει δημιουργήσει η ίδια η κοινωνία, από «πρέπει» και «μη», που το καταπιέζουν και δεν το αφήνουν να ζήσει.
Από μικρή ηλικία μας μαθαίνουν να είμαστε «καλά κορίτσια», ότι οι γυναίκες δεν βρίζουν και η φούστα δεν πρέπει να είναι πολύ κοντή, βάζοντάς μας κοινωνικές ταμπέλες και ηλικιακές προθεσμίες.
Αυτό φυσικά δεν σταματάει στα κακοήθη σχόλια αλλά περιλαμβάνει τα "αστειάκια", τα "πειράγματα", τις δήθεν καλοπροαίρετες επισημάνσεις από συγγενείς και "φίλους" και φυσικά τις απροκάλυπτες προσβολές.
Σεξισμό μπορεί να ασκήσει ο οποιοσδήποτε
Από την θεία που θα σε ρωτήσει επανειλημμένα «πότε θα παντρευτείς», την μητέρα σου που θα κάνει παράπονα για το πότε «θα γίνει γιαγιά» - γιατί φυσικά «δεν θα είσαι πάντα νέα», τον υπεύθυνο πρόσληψης που θα σε κοιτάξει με μισό μάτι όταν μάθει ότι έχεις οικογένεια, αλλά και τους συναδέλφους σου που θα χλευάσουν και θα υπονομεύσουν το πάθος σου για δουλειά λέγοντας, «πάλι περίοδο έχει αυτή;».
Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για ολόκληρη τη γυναικεία φύση να εξευτελιστεί, να αποσυναρμολογηθεί κομμάτι-κομμάτι και να αποσυντεθεί ολοκληρωτικά.
Όλα αυτά αποτελούν φράσεις οι οποίες είναι βαθιά ριζωμένες στα κεφάλια μας εξαιτίας της κοινωνίας που ζούμε. Μιας κοινωνίας σκάρτης, που νομίζει ότι έχει λόγο στις ζωές, στα σώματα και στα θέλω των ανθρώπων - και λίγο παραπάνω των γυναικών.
Έχουμε μάθει να ζούμε με αυτά. Έχουμε μάθει να μη μας ενοχλούν ή, τουλάχιστον, να μην το δείχνουμε.
Πίσω από κάθε «για καλό σου τα λέω», υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά»: «Δεν είμαι σεξιστής/σεξίστρια», αλλά -σόρυ- είσαι!
Και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σηκώσουμε το ανάστημά μας κάθε φορά που μας απευθύνουν κάποιο τέτοιο σχόλιο και να απαντήσουμε.
Θα μιλάω όπως θέλω, θα ντύνομαι όπως θέλω, θα ζω όπως θέλω.
Πηγή: 2020mag.gr
