Αντικρύζοντας τη φωτογραφία με μια επιπόλαια ματιά, προς στιγμήν πίστεψα ότι είναι από κάποιο γήπεδο του εξωτερικού. Πρωταγωνιστές κάποιοι...
Αντικρύζοντας τη φωτογραφία με μια επιπόλαια ματιά, προς στιγμήν πίστεψα ότι είναι από κάποιο γήπεδο του εξωτερικού. Πρωταγωνιστές κάποιοι από τους δεκάδες που μοιράζουν στιγμιότυπα από τη δράση τους στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσα από φωτογραφήσεις επαγγελματιών, που χρησιμοποιούν μηχανές τελευταίας τεχνολογίας.
Φανταχτερά χρώματα, επεξεργασίες περίπλοκες , ολοζώντανα ενσταντανέ που σου δίνουν μια άλλη "εικόνα" από την πραγματική. Εννοείται, πολύ πιο εντυπωσιακή από την αληθινή. Ένα αποτέλεσμα που όχι μόνο τραβάει το μάτι αλλά και δημιουργεί μια αίσθηση θαυμασμού τόσο για τον εικονιζόμενο αλλά και για τον φωτογράφο.
Η φωτογραφία του θέματος, είναι από το γήπεδο Παναριτίου, στο οποίο το περασμένο Σάββατο έγινε το παιχνίδι του Ατρόμητου με τον Παναργειακό. Ένα γήπεδο που αν ζήσεις ένα παιχνίδι από τις κερκίδες του, θα διαπιστώσεις αμέσως πόσο σοβαρές ελλείψεις έχει, πόσα κομμάτια του παραμένουν απεριποίητα και πόσο όμορφο θα μπορούσε να γίνει, αν οι δυνατότητες των υπευθύνων είχαν αξιοποιηθεί προς όφελος του γηπέδου, των αθλουμένων και των θεατών- φιλάθλων. Ένα γήπεδο, που φτιάχτηκε σε πλαγιά βουνού, με πολύ μεράκι από τους ανθρώπους της ομάδας εκείνης της εποχής και πολύ κόπο και προσωπικό κόστος. Κι όμως, ο φωτογραφικός φακός το δείχνει τόσο όμορφο, με τον κόσμο στις κερκίδες του, τους αναπληρωματικούς στον πάγκο αλλά και τον τέλειο, καταπράσινο αγωνιστικό χώρο που πιστεύει κανείς, ότι οι δύο ποδοσφαιριστές ίπτανται μέσα σε ένα χρωματιστό όνειρο...
Πρωταγωνιστές της πανέμορφης φωτογραφίας, δύο ποδοσφαιριστές με έντονο "οικογενειακό" παρελθόν. Ο Παναγιώτης Μανδύλης, ανηψιός του Κώστα Μανδύλη, που αγωνίστηκε στον Αστέρα Δρεπάνου και τον Πανναυπλιακό της Γ' Εθνικής, με πολλές παρουσίες και διακρίσεις στο τοπικό πρωτάθλημα αλλά και αδελφός του Σπύρου Μανδύλη, ενός ποδοσφαιριστή που αποτέλεσε, όσο αγωνίστηκε πριν τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο, ένα σοβαρό λόγο για να πηγαίνει ο φίλαθλος του Δρεπάνου -και όχι μόνο- στο γήπεδο.
Αντίπαλός του, ο Γιώργος Καλυβάς, ανηψιός μιας άλλης εμβληματικής ποδοσφαιρικά μορφής, του Κώστα Καλυβά, ο οποίος αφού χαρακτηρίστηκε σαν ένα από τα καλύτερα "δεκάρια" του Αργολικού ποδοσφαίρου από μικρή ηλικία, έζησε μεγάλες στιγμές με τον Ατρόμητο Παναριτίου αλλά και μετέπειτα με την Ένωση Μιδέας, για να κλείσει την πολύχρονη καριέρα του με το Ναύπλιο 2017 με το οποίο κατέκτησε τους δύο τελευταίους του τίτλους, σαν πρωταθλητής σε Α2 και Α1 Αργολίδας.
Οι δύο σημερινοί πρωταγωνιστές, έχουν την ευτυχία και την ευλογία να αγωνίζονται σε γήπεδα με χόρτο, να γυμνάζονται με διπλωματούχους προπονητές, να απολαμβάνουν πολύ περισσότερα προνόμια από όσα οι θείοι τους. Κυρίως, μπορούν να χαίρονται που υπάρχει σήμερα ένας "φωτογράφος" ο οποίος μπορεί να απαθανατίζει στιγμές της νεότητάς τους, μέσα από φίλτρα που τους δείχνει πολύ πιο εντυπωσιακούς στα μάτια χιλιάδων άλλων, αφού πλέον οι φωτογραφίες διανέμονται σε δευτερόλεπτα σε ολόκληρο τον κόσμο, μέσα από το facebook, το Instagram, το tweeter κ.α.
Οι δύο θείοι τους, μάτωσαν στα ξερά, αγωνιούσαν να τους αναγνωρίσει κάποιος εκτός της ομάδας που έπαιζαν και έβλεπαν προσωπικές φωτογραφίες και ανάλογη δημοσιότητα σε πολύ μικρότερο ποσοστό.
Οι διαφορές πολλές και μεγάλες. Εκείνο που παραμένει το ίδιο, είναι η αγάπη για τη στρογγυλή θεά. Που αν παρατηρήσει κανείς, στο αληθινά πανέμορφο στιγμιότυπο, την κοιτάζουν σαν κάτι πολύτιμο, σαν κάτι μοναδικό. Όπως και οι δύο θείοι τους, που πάλεψαν με το χρόνο και αγωνίστηκαν μέχρι εκεί που άντεξαν οι -φυσικές- δυνάμεις τους.
*Η φωτογραφία από το γήπεδο Παναριτίου είναι του Γιάννη Κουτάλη τον οποίο και ευχαριστούμε για την εν γένει προσφορά του στο άθλημα του ποδοσφαίρου.
