…. ΑΣΤΕΓΟΙ --- ΑΣΙΓΑΣΤΟΙ-- ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ….. ! … Κι έτσι όπως κρατούσα στο ένα χέρι το βιβλίο και περνούσα νοερά τα λόγια του ρόλου μ...
…. ΑΣΤΕΓΟΙ --- ΑΣΙΓΑΣΤΟΙ-- ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ….. !
… Κι έτσι όπως κρατούσα στο ένα χέρι το βιβλίο και περνούσα νοερά τα λόγια του ρόλου μου , ήμουν λέει αφοσιωμένος και συγκεντρωμένος στην δράση .
Διασχίζω το μικρό δωμάτιο άλλοτε χιαστί και άλλοτε στο σημειωτόν ,όταν ένας παράξενος θόρυβος λέει με έντονα χαρακτηριστικά ασυνήθιστου κρότου μου αποσπά την προσοχή ..
Μεσολαβούν δευτερόλεπτα , επανέρχομαι στην πραγματικότητα και ακολουθώ τα βήματα μου .
Φθάνω στην πόρτα του δωματίου και πριν η παλάμη μου αγγίξει το πόμολο τότε η πόρτα λέει με ένα μαγικό τρόπο ανοίγει και βρίσκομαι σε μία τεράστια αίθουσα θεάτρου εντελώς άδεια .
Πάνω στην σκηνή άνθρωποι με λαμπερά πρόσωπα να ερμηνεύουν ρόλους από διαφορετικά θεατρικά έργα να κινούνται λέει πέρα δώθε κάποιοι να ξεχνούν τα λόγια τους και να αυτοσχεδιάζουν … Μερικοί έμοιαζαν με πλανόδιοι μουσικοί και ζωγράφοι και στο βάθος ένα σύνθημα να λέει :
ΑΣΤΕΓΟΙ - ΑΣΙΓΑΣΤΟΙ --- ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Μένω για λίγο ασάλευτος παρατηρώντας γενικά τον χώρο – την αίθουσα- τα άδεια καθίσματα τους τεράστιους προβολείς που έλουζαν την σκηνή και απορροφούσαν τις εκφράσεις των ηθοποιών .
…. Ωστόσο λέει ενώ αυτά συμβαίνουν επί σκηνής διακριτικά χώνομαι προς το τέλος της πλατείας .. βυθισμένος στο κάθισμα προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τα συμβαίνοντα και διαρκώς μονολογούσα …. Άστεγοι … Ασίγαστοι … Καλλιτέχνες….
Ξαφνικά λέει πως έρχεται η σειρά μου να ανέβω στην σκηνή . Νιώθω μια ενοχλητική υγρασία να περιλούζει το σώμα μου .. πως να ανέβω δεν γνωρίζω τα λόγια μου … Και πως προέκυψε αυτό δεν κατάλαβα .. Η αγωνία μου στο αποκορύφωμα .
Ο χρόνος να κοντοφθάνει κι εγώ να στριφογυρίζω στην θέση μου πνιγμένος στον ιδρώτα .. Η πάλη μου να εξηγήσω αυτά που μου συμβαίνουν κρατά για λίγο γιατί στο διάστημα αυτό ένας χαρακτηριστικός ήχος με διαπερνά , με αναγκάζει να ανοίξω τα βλέφαρα μου .
Πετάγομαι . Ρίχνω μια ματιά στο δωμάτιο όλα στη θέση τους . Το παράθυρο μισάνοιχτο – πάντα τα βράδια που κοιμάμαι δεν το κλείνω – το κομοδίνο δίπλα μου και πάνω στο κομοδίνο το κινητό τηλέφωνο στο φουλ τα φωτορυθμικά του να χορεύει ασταμάτητα tango .
Η αύρα του ονείρου ζωγραφισμένη και στην φωνή μου , σηκώνω το τηλέφωνο :
----- Ναι΄….Ελα φίλε μου …
------ Καλησπέρα …. Θύμισε που θα γίνει η πρόβα μας ??
----- Αύριο εννιά στο σπίτι μου … σε βολεύει ??
----- όμορφα .. Τα λέμε …αύριο .. καλή αντάμωση .. !
κυρ... σαμ 
