Χθες στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας ζήσαμε την ταπείνωση της Ελλάδας. Όσο μείναμε δεν υπήρξε επισκέπτης που παρέμεινε στο περίπτ...
Χθες στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας ζήσαμε την ταπείνωση της Ελλάδας. Όσο μείναμε δεν υπήρξε επισκέπτης που παρέμεινε στο περίπτερο, με το που μπαίνανε βγαίνανε. Δεν υπάρχει τίποτα που να "οδηγεί" τον επισκέπτη. Το μισό περίπτερο είναι αποθήκη με μακέτες και χαρτιά συσκευασίας ενώ το υπόλοιπο είναι αποψιλωμένο και ψωριασμένο. Είναι μεγάλη ντροπή αυτό το περίπτερο για την ελληνική αρχιτεκτονική και την Ελλάδα. Δίπλα ακριβώς η Σερβία, η Ρουμανία και πολλές άλλες μικρές χώρες έχουν μία αξιοπρεπή έως εντυπωσιακή παρουσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι φοιτητικές εργασίες με τις οποίες είχε γεμίσει ήταν χωρίς ενδιαφέρον. Το πρόβλημα είναι η απουσία "διεύθυνσης". Είναι σαν μια ορχήστρα με καλούς σολίστ και ανεπαρκή διευθυντή ορχήστρας.
