Στις 52 "παιδουπόλεις" της Φρειδερίκης, από το 1947 έως και το 1968 είχαν "μαντρωθεί" 36.562 παιδιά. Εκεί εφαρμοζόταν...
Στις 52 "παιδουπόλεις" της Φρειδερίκης,
από το 1947 έως και το 1968 είχαν "μαντρωθεί" 36.562 παιδιά. Εκεί εφαρμοζόταν το σύστημα της "πειθαρχημένης διαβίωσης".
Η κατάσταση που επικρατούσε ήταν από απαράδεκτη έως και απάνθρωπη.
Αυτό όμως που δεν είναι πολύ γνωστό είναι ότι οι παιδουπόλεις, αποτελούσαν μια άκρως κερδοφόρα επιχείρηση, όπου τα παιδιά χρησίμευαν ως τζάμπα εργάτες.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, οικογένειες της "υψηλής" κοινωνίας επισκέπτονταν τις παιδουπόλεις για να αγοράσουν, στην κυριολεξία, υπηρετικό προσωπικό.
Σύμφωνα με τον απολογισμό δράσης για τη δεκαετία 1947 – 1957, τα κέρδη του ιδρύματος "Βασιλική Πρόνοια Βορείου Ελλάδος" απ’ την εκμετάλλευση της υποχρεωτικής εργασίας των κοριτσιών των παιδουπόλεων ανέρχονταν σε πολλά εκατομμύρια δραχμές.
Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι
μόνο σ’ ένα χρόνο το Βασιλικό Ιδρυμα της Φλώρινας – με τιμές 1949 – είχε κέρδη 1.005.000 δραχμές.
Τα κέρδη αυτά προέρχονταν απ’ την πώληση
170.608 φορεμάτων, 90.936 πήχεων υφάσματος, όλα φτιαγμένα από παιδιά.
Στα 22 ταπητουργεία – κιλιμοποιεία, όπου πάλι κορίτσια απ’ το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης εργάζονταν χωρίς αμοιβή, κατασκευάστηκαν χιλιάδες χαλιά, που πουλήθηκαν στην εσωτερική αγορά και στο εξωτερικό.
Το 1968, τα ταπητουργεία της Φρειδερίκης έφθαναν τα 65.
Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα απ’ τα έγκλειστα παιδιά, όχι μόνο δεν πήγε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά δεν τέλειωσε καν τη δευτεροβάθμια.
Ένας πολύ μικρός αριθμός κοριτσιών πήγε μέχρι την 3η τάξη του Γυμνασίου.
Μόνο ελάχιστες εξαιρέσεις υπήρχαν και αυτές κάτω απ’ την προσωπική προσπάθεια και κόπο των ίδιων των παιδιών.
Τα ήθελαν αμόρφωτα και ανίκανα ν’ αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, εύκολη λεία της εργοδοσίας.
Όσα κορίτσια δεν επέστρεψαν στα χωριά τους κι αργότερα εγκαταστάθηκαν στις μεγαλουπόλεις, μετατράπηκαν σε φτηνή εργατική δύναμη στα μεγάλα υφαντουργεία και καπνεργοστάσια όπως αυτά του Ρετσίνα, Καρέλα, Σφαέλου, Λαναρά, Παπαστράτου και του Κεράνη.
Κάθε ομοιότητα με το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων που σε συνεργασία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος σκοπεύει να νομιμοποιήσει "την απασχόληση παιδιών σε ξενοδοχειακές μονάδες, μεγαλύτερα από 16 ετών, που διαβιούν σε δομές φροντίδας ανηλίκων",
είναι απλά συμπτωματική.
Επίσης το ίδιο συμπτωματική είναι κάθε ομοιότητα του "arbeit macht frei" των ναζί
με το "η παιδική εργασία αποϊδρυματοποιεί" της υφυπουργού Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου.
Πηγή: ethniki-antistasi-dse.gr/
