Οι δύσκολες στιγμές και η κρίση που περνάει ο ιστορικός Σύλλογος της πρωτεύουσας του Νομού, Πανναυπλιακός, αναγκάζουν τον προπονητή της Χ...
Οι δύσκολες στιγμές και η κρίση που περνάει ο ιστορικός Σύλλογος της πρωτεύουσας του Νομού, Πανναυπλιακός, αναγκάζουν τον προπονητή της Χάρη Σταυρόπουλο να απευθυνθεί στους πολυπληθείς φιλάθλους της αλλά και όσους υπήρξαν μέλη της με οποιονδήποτε τρόπο, να στηρίξουν την ομάδα και να παραμερίσουν την αυστηρή, προσωπική κριτική.
Είναι πράγματι μια κραυγή αγωνίας, από έναν άνθρωπο που τόλμησε αυτό που όλοι θεωρούν ως "Αποστολή αυτοκτονίας".
Ίσως και μόνο γι' αυτό, να αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και αξία η γνώμη του.
Η επιστολή του Χάρη Σταυρόπουλου αναφέρει:
"Είναι γεγονός ότι από την πρώτη αγωνιστική οι φίλοι του Πανναυπλιακού εκφράζουν έντονο προβληματισμό για την παρουσία της ομάδας στο πρωτάθλημα της Α1 κατηγορίας. Αισθάνομαι την υποχρέωση να καταθέσω την προσωπική μου άποψη εκ των έσω και από τη θέση του προπονητή.
Μετά από τρεις χρονιές με συνεχόμενες επιτυχίες (δύο συνεχόμενες ανόδους Α2 -Α1 κ πορεία πρωταθλητισμού στην πρώτη παρουσία στη Γ'εθνική) ήρθε η περσινή σεζόν με τα πρωτόγνωρα κ τεράστια προβλήματα της πανδημίας που είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί η παραμονή στην Γ εθνικη.
Η προσπάθεια για τον σχεδιασμό της ομάδος στην Α' κατηγορία ξεκίνησε τέλος Αυγούστου
με ξεκάθαρο στόχο την παραμονή στην κατηγορία έχοντας στο δυναμικό της μόλις τρία δελτία.
Σίγουρα είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος για επαφές με κάποιους ποδοσφαιριστές αφού οι περισσότερες ομάδες είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα την προετοιμασία.
Υπενθυμίζεται ότι έγινε τεράστια προσπάθεια κάνοντας πολλές επαφές με ποδοσφαιριστές που ήταν ελεύθεροι και ακόμη δεν είχαν αποφασίσει που θα αγωνιστούν.
Από την Α2 σαν Ναύπλιο 2017 αλλά ακόμη πιο έντονα στην Α1 και Γ' Εθνική σαν Πανναυπλιακός οι προτάσεις για συνεργασίες σε όλα τα πόστα ήταν πραγματικά εντυπωσιακές.
Ήμουν προπονητής την πρώτη αλλά και στο ξεκίνημα της δεύτερης χρονιάς και θυμάμαι την πολυτέλεια της επιλογής, εννοείται λόγω της δυναμικής και της προβολής που έβγαζε η ομάδα.
Τώρα με λύπη καθημερινά βιώνουμε τον αρνητισμό και την απαξίωση για συνεργασίες και στήριξη της αγαπημένης ομάδας της πόλης που προσπαθεί να παραμείνει ζωντανή για να μπορεί να ονειρεύεται το μέλλον.
Σε 15 ημέρες καταφέραμε να πληρούμε τις τυπικές τουλάχιστον προϋποθέσεις(13 δελτία) για τη συμμετοχή μας την πρώτη αγωνιστική.
Η προσπάθεια για την αναγκαία ενίσχυση της ομάδος είναι καθημερινή με την αισιοδοξία μέχρι και την τελευταία μέρα των μεταγραφών για τα καλύτερα αποτελέσματα. Η παρουσία στην ανδρική ομάδα δέκα νέων παιδιών από την ακαδημία 14 και 15 χρονών είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για τη συνέχεια.
Με τεράστια προσπάθεια δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ώστε αυτά τα παλικάρια να αφήνουν τα κινητά και τον καναπέ έστω για δύο ώρες την ημέρα και να έρχονται στο γήπεδο. Εποχές απίστευτα άρρωστες και επικίνδυνες, όλοι πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι για τα παιδιά μας που βγάζουν αντίδραση στο εύκολο και συνεργάζονται ομαδικά μέσα από τον αθλητισμό για εξέλιξη και κατάκτηση στόχων.
Λάθη κάνουμε όλοι.... Ομάδες με τεράστια ιστορία και πολυετή παρουσία στην Α Εθνική δεν υπάρχουν ούτε στην τελευταία ερασιτεχνική κατηγορία.
Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα κ ουσιαστικές ελλείψεις στο ρόστερ .
Επίσης δεδομένος ο πολύ δύσκολος κ ανταγωνιστικός όμιλος που έτυχε να συμμετέχουμε.
Προσωπική μου γνώμη είναι πως τώρα είναι η στιγμή για τους ανθρώπους που πραγματικά αγαπάνε την ομάδα και όχι απλά αντιπαθούν μία διοίκηση να τη στηρίξουν.
Οι διοικήσεις αλλάζουν..... Οι διοικήσεις κάνουν μία προσπάθεια με τα σωστά και τα λάθη τους.
Αυτό που μένει είναι η ομάδα και η ομάδα τώρα θέλει βοήθεια, κατανόηση και στήριξη. Σεβαστό το δικαίωμα του καθενός για κριτική μόνο που τώρα οι συμπεριφορές αυτές δυσκολεύουν πολύ περισσότερο την προσπάθεια να υπάρχει συνέχεια. Ίσως θα ήταν πιο εποικοδομητικός ο προβληματισμός και η κριτική, για θέματα που χρόνια μένουν άλυτα κ που είναι η βάση μιας οργανωμένης ομάδας ποδοσφαίρου. Λεπτομέρειες κ ψιλά γράμματα πιθανόν για κάποιους, οι οποίοι αξιολογούν ότι είναι πιο σοβαρό και άξιο κριτικής, αποκλειστικά το σκορ της κάθε Κυριακής.
Αρκετοί φίλοι και γνωστοί από την πρώτη μέρα της ανάληψης της θέσης του προπονητή, με προτρέπουν (πάντα καλοπροαίρετα) να φύγω όσο νωρίτερα γίνεται...
"Είσαι ήρωας", " έμπλεξες", "πως αντέχεις", "θα τρως 5-6 γκολ", "άστους να διαλύσουν" "δεν σώζεται", " θα χαλάσεις το βιογραφικό σου" και τα σχετικά....
Δεν ξέρω αν είμαι καλός ή κακός προπονητής, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι δόξα τον Θεό, δεν ζω από το ποδόσφαιρο και μπορώ να υποστηρίζω τον ρομαντισμό μου, είμαι πάντα στην πρώτη γραμμή και δεν κρύβομαι, δεν φοβάμαι να εκτεθώ ,δεν με φοβίζουν τα δύσκολα μάλλον τα προτιμώ, η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο είναι ανιδιοτελής , το αγαπώ στα καλύτερα του και η αγάπη αυτή δυναμώνει στα χειρότερα του .
Τα 5-6 γκολ θα με πικράνουν απίστευτα αλλά θα είναι δίκαιο γιατί ο αντίπαλος θα είναι καλύτερος.
Το μόνο "βιογραφικό" που με ενδιαφέρει είναι αυτό που θα παραδώσω στα παιδιά μου σαν γονιός και αυτό το βιογραφικό που θα μου επιτρέπει να περπατάω με ψηλά το κεφάλι ,κοιτώντας τους πάντες στα μάτια, χωρίς να αλλάζω πεζοδρόμια και σίγουρα δεν είμαι από αυτούς τους καπετάνιους που πηδάνε πρώτοι από το πλοίο όταν αυτό βουλιάζει, εγκαταλείποντας το πλήρωμα.
Θα προσπαθήσω λοιπόν με όλες μου τις δυνάμεις , με υπομονή και δουλειά, μαζί με όσους έχουν την διάθεση να συμβάλλουν στην πολύ δύσκολη προσπάθεια μέχρι τέλους.
Πρώτος στόχος, να κρατήσουμε τα παιδιά μας στο γήπεδο και εννοείται τον Παναυπλιακό στην Α'κατηγορία ,ζωντανό και όρθιο για να μπορεί να ονειρεύεται.
Ταπεινά προτείνω ..
Υπομονή κ πίστη ότι μπορεί να καταφέρουμε.
Υγεία, σωματική και ψυχική για όλους.
Με βαθιά εκτίμηση
Χάρης Σταυρόπουλος".
