Μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι ΗΠΑ με τις αλλοπρόσαλλες και αλληλοαναιρούμενες επιλογές τους όχι μόνον διέλυσαν ότι είχε απομείνει από την Pa...
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι ΗΠΑ με τις αλλοπρόσαλλες και αλληλοαναιρούμενες επιλογές τους όχι μόνον διέλυσαν ότι είχε απομείνει από την Pax Americana που διεκδικούσαν μετά το 1991 οι Μπους και Μπέϊκερ, αλλά αφήνουν πίσω τους το Αφγανιστάν και το Ιράκ σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν που υπήρχε πριν από την αμερικανική εμπλοκή.
Από την πρώτη στιγμή μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στην Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον ο Μπους υιός περιέγραψε την αντίδραση της χώρας του ως Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας.
Ο χαρακτηρισμός μιας εκστρατείας ως Πολέμου δεν υιοθετήθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ.
Το πρόγραμμα ένταξης στην κοινωνία των περιθωριοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων που προώθησε ο Πρόεδρος Τζόνσον το 1964 ονομάσθηκε Πόλεμος κατά της Φτώχειας.
Πρόκειται για επικοινωνιακές επιλογές με υψηλό ρίσκο καθώς ενώ σε έναν πραγματικό Πόλεμο η νίκη και η ήττα αποτυπώνονται με αδιαμφισβήτητη σαφήνεια δεν συμβαίνει το ίδιο με την μεταφορική χρήση της λέξης.
Πότε και πώς πιστοποιείται η έκβαση του Πολέμου κατά της Φτώχειας και πολύ περισσότερο κατά της Τρομοκρατίας;
Με το ερώτημα αυτό να υποθηκεύει την αξιοπιστία της πολεμικής ρητορικής , σήμερα είκοσι χρόνια μετά την 11.9.2001 και λιγότερο από ένα μήνα μετά την πτώση της Καμπούλ δεν τίθεται απλά και μόνο το ερώτημα της συνολικής αποτίμησης της εικοσαετούς εμπλοκής και παρουσίας των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, αλλά το ερώτημα αν υπήρξε πραγματικά Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας.
Ή για να είμαστε ακριβείς αν η Τρομοκρατία ήταν μετά τις 11 Σεπτεμβρίου σταθερά η απόλυτη στρατηγική προτεραιότητα της Ουάσιγκτον.
Πρώτα από όλα τι σημαίνει ο όρος Ισλαμική Φονταμενταλιστική Τρομοκρατία;
Πρόκειται για κάποια διεθνή δίκτυα με κεντρική διοίκηση και τοπικά παραρτήματα που σχεδιάζει πλήγματα κάθε είδους και κλίμακας από τους Δίδυμους Πύργους μέχρι το Μπατακλάν αλλά και τις επιθέσεις αυτοκτονίας που συνήθως χρεώνονται σε μοναχικούς λύκους;
Η Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό , Κράτος και οι Ταλιμπάν έχουν διαφορετική ταυτότητα αλλά έχουν ως κοινό παρονομαστή την χειραγώγηση τους και εργαλειοποίησή τους για να υπηρετήσουν εσωτερικές και περιφερειακές σκοπιμότητες από δύο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή την Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν.
Σκοπιμότητες που σχετίζονται με τους περιφερειακούς συσχετισμούς τόσο στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Νοτιοδυτική Ασία.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι οι Ταλιμπάν που συγκροτήθηκαν και εκπαιδεύθηκαν στο Πακιστάν στις αρχές της δεκαετίας του 90 διατήρησαν τους διαύλους επικοινωνίας με την Υπηρεσία Πληροφοριών του Πακιστάν ISI και μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν τον Οκτώβριο του 2001.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μπιν Λάντεν που εκτελέσθηκε από τις Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ όχι σε κάποιες ορεινές σπηλιές του Αφγανιστάν αλλά σε προάστιο της πρωτεύουσας του Πακιστάν Ισλαμαμπάντ.
Σε αντίθεση με το Πακιστάν η Σαουδική Αραβία υπό την πίεση της Ουάσιγκτον μείωσε σταδιακά και στεγανοποίησε το Βαθύ της Κράτος από την διείσδυση των φονταμενταλιστών. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των τρομοκρατών της 11.9 ήσαν Σαουδάραβες επέβαλλε στο Ριάντ άμεση διαφοροποίηση.
Πέραν των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους η Παγκόσμια Ισλαμική Τρομοκρατία απεδείχθη στο πέρασμα του χρόνου ότι λειτουργεί όχι με την μορφή κέντρου και τοπικών παραρτημάτων αλλά ως franchise της φονταμενταλιστικής ιδεολογίας και Τζιχαντισττικής τρομοκρατικής πρακτικής.
Την κατήχηση αλλά και την εκπαίδευση στην τεχνολογία του τρόμου μια ομάδα Μουσουλμάνων από την Νιγηρία μέχρι την Γαλλία και το Βέλγιο την αποκτά μέσα από το διαδίκτυο.
Έτσι μετά την τρομοκρατική ενέργεια η Αλ Κάιντα , το Ισλαμικό Κράτος και η Τζιχάντ διαγκωνίζονται στην διεκδίκηση της πατρότητας.
Αν οι ΗΠΑ είχαν πραγματικά κηρύξει πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας μετά την 11.9.2001 τότε έπρεπε κατά προτεραιότητα να κάνουν φύλλο φτερό τις Υπηρεσίες Πληροφοριών του Ισλαμαμπάντ και του Ριάντ.
Μετά την κατάληψη του Αφγανιστάν το 2001 από τις ΗΠΑ οι Ταλιμπάν έχασαν μεν τον έλεγχο της χώρας αλλά διατήρησαν την στήριξη του Πακιστάν που λειτούργησε σαν καταφύγιο και ορμητήριο των δυνάμεων του ανατραπέντος καθεστώτος στην Καμπούλ.
Το Αφγανιστάν όμως δεν αρκούσε για τους Νεοσυντηρητικούς του Μπους υιού οι οποίοι ονειρεύονταν όχι τόσο την πάταξη του Σουνιτικού Φονταμενταλισμού αλλά την επαναχάραξη του Χάρτη της Μέσης Ανατολής ως προαπαιτούμενου για την επιβολή μιας περιφερειακής και παγκόσμιας Pax Americana.
Έτσι κύριος στόχος των ΗΠΑ έγιναν οι κατ εξοχήν πολέμιοι του Σουνιτικού Φονταμενταλισμού στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο τα κοσμικά μπααθικά καθεστώτα του Ιράκ και της Συρίας αλλά και την Σιτική Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Η ανατροπή του Σαντάμ την Άνοιξη του 2003 δημιούργησε ένα δεύτερο μετά το Αφγανιστάν πεδίο δράσης για τον Σουνιτικό Φονταμενταλισμό ενώ στο όνομα της ανατροπής του καθεστώτος Άσσαντ στην Συρία έγιναν αποδεκτές οργανώσεις τύπου Αλ Κάιντα.
Όλα τα παραπάνω μέχρι το 2013 όταν οι ΗΠΑ του Ομπάμα άρχισαν να συνειδητοποιούν τις επιπτώσεις και παρενέργειες της ολέθριας σχέσης ανοχής συνενοχής με τους Φονταμενταλιστές και άρχισαν διαπραγματεύσεις με την Τεχεράνη και συνεργασία με την Ρωσία στην Συρία κατά των Τζιχαντιστών.
Δίχως υπερβολή ο Πόλεμος κατά της Σουνιτικής Ισλαμικής τρομοκρατίας έγινε προτεραιότητα για την Ουάσιγκτον μόλις το 2013 .
Μετά το βραχυκύκλωμα που προκάλεσε ο Τραμπ με την επίδειξη πυγμής κατά του Ιράν η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν είχε άλλο περιθώριο ελιγμών παρά να μεθοδεύσει μια σύντομη και ασφαλή αποχώρηση από το Αφγανιστάν με τις εξελίξεις να υπαγορεύουν μια ασύντακτη αναδίπλωση.
Μετά την 11.9.2001 οι ΗΠΑ με τις αλλοπρόσαλλες και αλληλοαναιρούμενες επιλογές τους όχι μόνον διέλυσαν ότι είχε απομείνει από την Pax Americana που διεκδικούσαν μετά το 1991 οι Μπους και Μπέϊκερ, αλλά αφήνουν πίσω τους το Αφγανιστάν και το Ιράκ σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν που υπήρχε πριν από την αμερικανική εμπλοκή.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος
Πηγή: ieidiseis.gr
