‘Όταν ο Λεβ Γιασίν μεσουρανούσε στο παγκόσμιο στερέωμα ή ο Γκόρντον Μπανκς έκανε την απόκρουση του –προηγούμενου- αιώνα, η τηλεόραση ουσια...
‘Όταν ο Λεβ Γιασίν μεσουρανούσε στο παγκόσμιο στερέωμα ή ο Γκόρντον Μπανκς έκανε την απόκρουση του –προηγούμενου- αιώνα, η τηλεόραση ουσιαστικά δεν υπήρχε. Ότι μάθαμε το μάθαμε μέσα από φωτογραφίες αλλά κυρίως μέσα από εξωπραγματικές αφηγήσεις ανθρώπων που λάτρευαν το θέαμα και την υπερβολή. Όταν η εικόνα ψηφιοποιήθηκε, προσγειωθήκαμε μεν στην σκληρή πραγματικότητα, η μαγεία της φαντασίας εξαφανίστηκε αλλά στο μυαλό μας οι τερματοφύλακες δεν έπαψαν ποτέ να είναι κάτι το υπερφυσικό.
Όταν το σύγχρονο ποδόσφαιρο τους μετέτρεψε από «αίλουρους» σε ψυχρά
ρομπότ που στέκονται όρθιοι σχεδόν, μπροστά στο πιο τέλειο πλασέ, από «τρελούς»
σε εξόδους αυτοκτονίας σε υπολογιστές ακόμη και των πιο ελάχιστων μέτρων και
από φωνακλάδες που έκαναν κωλοτούμπες για εντυπωσιασμό σε παγερά ανέκφραστους
τύπους, όπως ο Ντοναρούμα μετά ακριβώς την τελευταία απόκρουση στην διαδικασία
των πέναλτυ, που έδωσε έναν σπουδαίο τίτλο στη χώρα του, τα πράγματα άλλαξαν εντυπωσιακά.
Οι τερματοφύλακες πια, είναι το κανονικό «μπακότερμα», που συμμετέχει σημαντικά
στο χτίσιμο μιας επίθεσης, είναι ο λίμπερο που βγαίνει πολύ έξω από την εστία
του και κόβει μακρινές μπαλιές και το «δεκάρι» που μπορεί άνετα να κάνει μια
μακρινή μπαλιά 50 και 70 μέτρων με ακρίβεια. Σε όλα αυτά, προστίθενται φυσικά
και σπουδαίες αποκρούσεις, εκπληκτικές αντιδράσεις και κάπου κάπου και
θεαματικές επεμβάσεις.
Όπως
εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ο προπονητής
τερματοφυλάκων, είναι μια θέση που παίζει σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση
πρωταγωνιστών, αφού όσο και να αλλάξει το άθλημα, το νούμερο 1 θα είναι η βάση
πάνω στην οποία χρίζονται όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό το λόγο, η σημερινή
συζήτηση έχει να κάνει με έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς ανθρώπους του
Αργολικού ποδοσφαίρου, ο οποίος έχει να επιδείξει σπουδαία πράγματα παρά το
γεγονός ότι, όσο ήταν στην ενεργό ποδοσφαιρική δράση, δεν αγωνίστηκε ποτέ
τερματοφύλακας..!!
Μαζί μας σε μια απολαυστική κουβέντα, ο γνωστός παναργολικά προπονητής τερματοφυλάκων Νίκος Σωτηρόπουλος.
Α.Μ: Από ένας καλός επιθετικός... σε έναν
εξαιρετικό προπονητή τερματοφυλάκων.. Υπάρχει εξήγηση στην εξέλιξη αυτή..?
N.Σ: Γνωρίζοντας ως επιθετικός τα μυστικά πώς
να σκοράρω απέναντι στους τερματοφύλακες σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να τους βοηθήσω
ούτως ώστε να μην δέχονται εύκολα γκολ. Έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με την προπόνηση
τερματοφυλάκων από το 2004 και μετά.
2. Αν η θέση του τερματοφύλακα θεωρείται
καθοριστική, εύκολα συμπεραίνουμε ότι ο προπονητής του είναι δυο φορές σημαντικός.
Πως κρίνεις την προσφορά του ρόλου αυτού σε μια ομάδα;
Ν.Σ: Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια έχει
γίνει σοβαρή προσπάθεια προκειμένου να αναδειχθεί η θέση του προπονητή Τ/Φ. Όμως όχι στο βαθμό
που σε άλλα κράτη γίνεται. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι του χώρου οι οποίοι δεν
θεωρούν τόσο σημαντική αυτή την θέση. Κάθε ομάδα που σέβεται τον ρόλο της θα έπρεπε να προσλαμβάνει προπονητή
για τους Τερματοφύλακες τους ιδιαιτέρως δε οι ακαδημίες ποδοσφαίρου.
3. Πριν ακόμη διακρίνεις τα σωματικά
χαρακτηριστικά ενος παιδιού που θέλει να παίξει κάτω από τα δοκάρια, διακρίνεις
και τα ψυχικά του χαρίσματα. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι όσο απαραίτητο είναι
"το ύψος" άλλο τόσο σημαντικό είναι και το "θάρρος"?
Ν.Σ: Ο σύγχρονος τερματοφύλακας πρέπει
πλέον να έχει «θάρρος» αυτό που λέμε άγνοια κινδύνου, γι αυτό και κατά
καιρούς τους χαρακτηρίζουμε και λίγο «τρελούς».
4. Κάθε γκολ που δέχεται ένα παιδί -
τερματοφύλακας, είναι μια "μαχαιριά" στην ψυχολογία του ή ένα σκαλί
δυσκολίας που αν το ανέβει, γίνεται όλο και πιο καλός;
Ν.Σ: Για να μπορέσει ένα παιδί να παίξει
τερματοφύλακας θα πρέπει πρώτα να έχει
βρεθεί στη δύσκολη θέση να δεχτεί γκολ. Εδώ λοιπόν έρχεται ο προπονητής με τις
γνώσεις του και μετατρέπει την απογοήτευση σε
προσπάθεια για βελτίωση.
5. Είναι γνωστό πως έχεις το χάρισμα να
επιβάλλεσαι αλλά και να γίνεσαι ένας "δεύτερος πατέρας" για τα παιδιά
που προπονείς. Είναι πράγματι αναγκαίο ένας αθλητής που αγωνίζεται σ' αυτή τη
θέση να αισθάνεται μια σιγουριά, μια στοργή αλλά και ένα στήριγμα για την διαρκή προσπάθειά του προς την
κορυφή;
Ν.Σ: Με τιμά ιδιαιτέρως αυτό που μου λέτε.
Δεν ξέρω αν είναι χάρισμα όμως η θέση του Τερματοφύλακα είναι τόσο μοναχική όσο
και υπεύθυνη, τόσο όμορφη όσο και δύσκολη, τόσο απλή όσο και σύνθετη, άρα λοιπόν πως μπορεί ένας εκκολαπτόμενος
τερματοφύλακας να προχωρήσει αν δεν
γνωρίζει ότι δίπλα του , μαζί του πάντα θα είναι ο προπονητής του? Μην ξεχνάμε κάτι που ισχύει δυστυχώς για τους
περισσότερους πόσο πιεστική είναι αυτή η
θέση.
Το λάθος του Τ/Φ όταν του φεύγει η μπάλα
από τα χέρια δεν είχε ποτέ την βαρύτητα ενός
σουτ επιθετικού σε άδεια εστία που πάει άουτ. Για μένα είναι
ακριβώς το ίδιο.
Και τα δύο είναι ανθρώπινα και μπορεί
πολύ απλά να συμβούν.
6. Ας περάσουμε λίγο στο ποδόσφαιρο
γενικότερα. Πιστεύεις ότι η Αργολίδα
"υποφέρει" ποδοσφαιρικά ή μπορεί σιγά -σιγά να επανέλθει σε επίπεδα
Πανελλήνιας διάκρισης;
Ν.Σ: Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι περισσότερο οικονομικό και έχει να κάνει
γενικά με τον αθλητισμό. Τα χρόνια που
ζούμε είναι δύσκολα και δεν υπάρχουν οι παράγοντες εκείνοι οι οποίοι είναι
διατεθειμένοι να χαλάσουν χρήματα και χρόνο για να αναδείξουν κάποια
ποδοσφαιρική ομάδα, και όταν αυτό γίνεται είναι παροδικό και πρόσκαιρο. Επίσης νομίζω ότι είναι πανελλαδικό φαινόμενο
και όχι τοπικό .
7. Έπαιξες στα τέλη του προηγούμενου
αιώνα, με στόπερ και μαν του μαν, φτερά και 3-5-2, λίμπερο και καθαρό χρόνο
παιχνιδιού, πολύ λιγότερο από το σημερινό. Ποιες αλλαγές πιστεύεις ότι έχουν
παίξει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του;
Ν.Σ: Κακά τα ψέματα το ποδόσφαιρο τότε
ήταν για «όλους». Για τον ποδοσφαιριστή, για τον φίλαθλο, για τον παράγοντα,
για το χωριό, για τις γειτονικές πόλεις για τη νίκη για την καζούρα για την
πλάκα. Νομίζω σε κάλυψα. Λίγη σημασία
είχαν οι θέσεις τα συστήματα τα γήπεδα και οι καιρικές συνθήκες.
8. Γκουαρντιόλα ή Μουρίνιο; Σάουθγκέιτ ή
Μαντσίνι; Σκοπιμότητα ή θέαμα;
Ν.Σ:
Ένα μίγμα όλων αυτών μαζί για το θέαμα με σκοπό την νίκη και μόνο ….
9. Σχολές ΕΠΟ. Έχουν όντως διαμορφώσει
την προπονητική ταυτότητα πολλών. Είναι αρκετό ένα "δίπλωμα" για να
βαφτιστεί κάποιος προπονητής ή θα πρέπει
να συνοδεύεται και από κάτι ακόμη;
Ν.Σ: Πάντα πίστευα ότι ένα δίπλωμα από
μόνο του δεν αρκεί, είναι όμως σίγουρα απαραίτητο όταν συνοδεύεται από γνώσεις
οι οποίες ανανεώνονται συνεχώς.
10. Τι ετοιμάζει ο Νίκος Σωτηρόπουλος αυτή
την περίοδο;
Ν.Σ: Ο Σωτηρόπουλος ετοιμάζει ότι
ετοίμαζε πάντα. Τερματοφύλακες. Μου αρέσει να ασχολούμαι με νεαρούς ιδίως Τ/φ
οι οποίοι είναι ταλαντούχοι και θέλουν να ασχοληθούν. Επαγγελματικά ή Ερασιτεχνικά δεν έχει σημασία. Το σημαντικό
είναι όταν μπαίνεις στο γήπεδο να έχεις
την όρεξη να μεταδώσεις αυτά που ξέρεις και όταν βγαίνεις από αυτό να γνωρίζεις
ότι οι αθλητές σου σε εμπιστεύονται πιο πολύ, μέρα με την μέρα προπόνηση με
προπόνηση. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση μου
είναι όταν βλέπω παιδιά που είχα προπονήσει στο παρελθόν να έχουν προκόψει τόσο
ποδοσφαιρικά όσο και στην ζωή τους γενικά. Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση
– πρόκληση και μην ξεχνάτε ποτέ ότι οι σχηματισμοί ξεκινούν από το 1.
Πολλές
οι γνώσεις του Νίκου Σωτηρόπουλου και ανεξάντλητος σε θεματολογία όχι μόνο γύρω
από τη θέση του τερματοφύλακα αλλά και γενικότερα. Ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις
και διαφορετική άποψη από την συντριπτική πλειοψηφία, του δίνουν εύκολα τον
χαρακτηρισμό ενός άκρως ενδιαφέροντος ανθρώπου. Το ποδόσφαιρό μας, έχει ανάγκη
από τέτοιες φωνές. Χρειάζεται δε
τέτοιους χαρακτήρες, που μπορούν εύκολα και με ιδιαιτερότητα να πλάσουν
σκληρούς πρωταγωνιστές, όπως οι τερματοφύλακες.
Γιατί όλοι γνωρίζουν, όπως είπε τελειώνοντας,
πως στο ποδόσφαιρο όλα αρχίζουν από το 1.
Argolidamagazine
