Στη σειρά του BBC «Τροία: η πτώση μιας πόλης», ο Αχιλλέας ήταν μαύρος! Λογικό, ο Όμηρος μεγάλος ποιητής αλλά τυφλός, ως εκ τούτου, δεν μπ...
Στη σειρά του BBC «Τροία: η πτώση μιας πόλης», ο Αχιλλέας ήταν μαύρος! Λογικό, ο Όμηρος μεγάλος ποιητής αλλά τυφλός, ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να τον εμπιστευθούμε ως αυτόπτη μάρτυρα, εξ ου και οι ανακρίβειες. Για να λέει πως ο Αχιλλέας ανήκε στη λευκή φυλή προφανώς εμπιστεύθηκε φήμες ή ακόμη χειρότερα την κυρίαρχη άποψη της εποχής του, διότι, ως γνωστόν, την Ιστορία του πολιτισμού μας, την έχουν γράψει λευκοί άνδρες παραμερίζοντας τους μαύρους. Δεν έκανε τον κόπο να ψάξει να μάθει αν η Θέτις είχε απατήσει τον Πηλέα με κάποιον Αιθίοπα έπειτα από κάποιο συμπόσιο! (μια σύνθεση από άρθρα του Τάκη Θεοδωρόπουλου κ.α)
Το διάσημο Πανεπιστήμιο Princeton αποφάσισε να απαλλάξει τους φοιτητές των κλασικών σπουδών από την υποχρέωση εκμάθησης της ελληνικής και της λατινικής. Οι απόφοιτοι δεν θα μπορούν να κατανοήσουν Πλάτωνα ή Κικέρωνα στη γλώσσα τους. Θα μου πείτε υπάρχουν οι μεταφράσεις. Σωστό. Αφού υπάρχουν οι αξονικές, τότε γιατί οι φοιτητές να μαθαίνουν ανατομία;
Γιατί το έκαναν ; κατά μια εκδοχή επειδή τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά θεωρούνται εργαλεία «συστημικού ρατσισμού, σεξισμού και φορείς ανορθόδοξων ιδεών», όπως ισχυρίζεται το κίνημα Disrupt Texts, το οποίο ζητά από τους μαθητές να αποφεύγουν να διαβάζουν Ομηρο και Σαίξπηρ που αναπαράγουν πρότυπα απαράδεκτα και ακατάλληλα να συμπεριλαμβάνονται στους βασικούς πυλώνες της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Είναι δυνατόν να διδάσκεις σήμερα Αριστοτέλη που υποστηρίζει ότι κάποιοι άνθρωποι είναι εκ φύσεως δούλοι ή τον μισογύνη Ευριπίδη που καταριέται το γένος των γυναικών; Σχολείο της Μασαχουσέτης έθεσε εκτός ύλης την «Οδύσσεια».
Κάποτε η γενική μόρφωση ήταν συνώνυμη της κλασικής παιδείας. Ζούμε όμως στον εικοστό πρώτο και ο κόσμος προοδεύει ολοταχώς, τι να τις κάνει τις κλασικές σπουδές, δεν είναι τυχαίο πως το κίνημα ξεκινά σε μια χώρα με ιστορικό βάθος μόλις δυόμισι αιώνων και με ρηχές τις πολιτισμικές ρίζες της.
Ο μαύρος Αχιλλέας θα ήταν γραφικός, αν δεν απευθυνόταν σε ένα κοινό που δεν έχει ιδέα από αρχαία Ελλάδα, τον Όμηρο και τον ήρωα του. Στην Αγγλία του εικοστού αιώνα κάτι τέτοιο δεν θα περνούσε. Στα κόκκινα λεωφορεία του Λονδίνου υπήρχαν αφίσες με χωρία από τον Θουκυδίδη για να ενθαρρύνουν τους στρατιώτες που έφευγαν για τα χαρακώματα του Α΄ Παγκόσμιου. Ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα κλασικά γράμματα ήταν το απαραίτητο διαβατήριο για όσους ήθελαν να βρουν μια θέση στη δημόσια διοίκηση.
Το συγκλονιστικότερο πολιτικό κείμενο όλων των εποχών θεωρείται ο «Επιτάφιος» του Περικλή, ο Ρόμπερτ Κέννεντυ απήγγειλε Αισχύλο μόλις έμαθε τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο πιο ευφυής από τους Αμερικανούς Προέδρους, ο Ομπάμα επέλεξε να κάνει την τελευταία του ομιλία ως πρόεδρος στην Πνύκα.
Έγκλειστος στο κάτεργο του νησιού Ρόμπεν, ο Νέλσον Μαντέλα συγκρότησε θίασο και ανέβασε την «Αντιγόνη» και επειδή οι φυλακές ήταν ανδρικές, την Αντιγόνη έπαιξε ο ίδιος ο Μαντέλα. Οι κρατούμενοι με δάκρυα στα μάτια χειροκροτούσαν και ζητούσαν να παιχτεί το έργο ξανά και ξανά. Στη 10η παράσταση, εμφανίστηκε ο διευθυντής των φυλακών, ο οποίος ήθελε να ακούσει τι τέλος πάντων παίζουν αυτοί οι αγράμματοι αραπάδες, που τους κάνει να κλαίνε. Οι Μπόερς έκατσαν και διάβασαν την «Αντιγόνη» και μόλις κατάλαβαν το μήνυμα, κατάσχεσαν το βιβλίο και έκλεισαν την Αντιγόνη/Μαντέλα στην απομόνωση.
Ολοι αυτοί και άλλοι πολλοί έμαθαν για τον Αισχύλο, τον Περικλή, τον Μαραθώνα στα πανεπιστήμια τους. « Κύριοι, δεν μπορούμε να αφήσουμε τον Πλάτωνα να περιμένει!». Με αυτό το επιχείρημα, ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν προώθησε την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αναδεικνύοντας τον τεράστιο συμβολισμό που είχε η χώρα για τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Το κριτήριο της αποδοχής μας ήταν πολιτικό και όχι οικονομικό και δυστυχώς αυτό είναι και το «προπατορικό αμάρτημα της Ελλάδας».
Οσο η Δύση περιορίζει την αξία του κλασικού κόσμου, τόσο η Ελλάδα οφείλει να την αναδεικνύει. Με αφορμή την επίδειξη μόδας του Οίκου Dior κάποιοι υποστήριξαν ότι η Ακρόπολη δεν χρειάζεται διαφήμιση. Ακριβώς το αντίθετο, και η Ακρόπολη και η κλασική παιδεία χρειάζονται «διαφήμιση» και η χώρα μας οφείλει να πρωτοστατεί και να μην χάνει καμία ευκαιρία.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, δεν ήταν ούτε φιλόλογος ούτε ιστορικός αλλά μπορούσε να απαγγέλλει Σοφοκλή από στήθους και έκατσε και μετέφρασε Θουκυδίδη στον καιρό της αυτοεξορίας του στο Παρίσι. Επειδή δεν ήταν φιλόλογος, δεν είχε τα συμπλέγματα, ούτε τις αναστολές του ειδικού που φοβάται μη χάσει την απόδοση μιας μετοχής και σ’ αυτό οφείλεται μεγάλο μέρος της γοητείας της μετάφρασης του που θεωρείται σήμερα ένα από τα λογοτεχνικά μνημεία της σύγχρονης Ελλάδας . Σπουδαίοι Έλληνες πολιτικοί εφοδιασμένοι με κλασική παιδεία κόσμησαν τη Βουλή των Ελλήνων δίνοντας μας συγχρόνως μεγάλα έργα από τον Κων/νο Τσάτσο μέχρι τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και το μνημειώδες «Η Ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος».
Η απόσταση που χωρίζει τον Βενιζέλο από την ποιότητα της σημερινής πολιτικής τάξης είναι μεγαλύτερη απ’ αυτήν που χώριζε τον Βενιζέλο από τον Περικλή. Τι θα είχε γίνει αν, αντί να σπαταλήσουμε όλα αυτά τα δισεκατομμύρια για να φτιάξουμε εκπαιδευτικά τμήματα και να συντηρούμε τα σουβλατζίδικα και τα καφέ της επικράτειας, κάποιοι είχαν πάρει την απόφαση να στήσουν ένα –έστω ένα– εκπαιδευτικό ίδρυμα κλασικών σπουδών με παγκόσμια ακτινοβολία;
Στην ιστορία, η περίοδος που διακόπηκε η επικοινωνία με την κλασική αρχαιότητα μέχρι την Αναγέννηση της ονομάστηκε «Μεσαίωνας ή Σκοτεινοί Αιώνες», μπορεί και να ξανα-επιστρέψουν !
