Eίναι γεγονός πως όταν οι Ιταλοί απουσιάζουν, χάνεται και ένα γοητευτικό για μερικούς, στερεοτυπικό για άλλους, κομμάτι της μαγείας κάθε σ...
Eίναι γεγονός πως όταν οι Ιταλοί απουσιάζουν, χάνεται και ένα γοητευτικό για μερικούς, στερεοτυπικό για άλλους, κομμάτι της μαγείας κάθε σπουδαίου ποδοσφαιρικού τουρνουά. Είτε αυτό λέγεται EURO, είτε Μουντιάλ. Μετά την ηχηρή απουσία τους από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, οι Ατζούρι επιστρέφουν και μάλιστα αποφασισμένοι να πετύχουν.
Θα έχουν, όπως πάντοτε, την υποστήριξη εκατομμυρίων φιλάθλων, που επεκτείνονται φυσικά και εκτός των συνόρων της γείτονος χώρας. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;
Οι διαχρονικοί αρτίστες και οι ήρωες του ενός τουρνουά.
Gianni Rivera, Giampiero Boniperti, Carlo Ancelotti, Giancarlo Antognoni, Bruno Conti, Marco Tardelli, Roberto Donadoni, Roberto Baggio, Alessandro Del Piero, Francesco Totti, Andrea Pirlo είναι μόνο κάποια από τα ονόματα που μας έρχονται εύκολα στο μυαλό για το πρώτο σκέλος - και που συνυπήρχαν κατά καιρούς με τους κορυφαίους αμυντικούς που έβγαλε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Το δεύτερο έχει κι αυτό την ξεχωριστή του γοητεία, με τους Salvatore Schillaci και Paolo Rossi να είναι οι δύο πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις
Το legacy και η Serie A
Πίσω στα 90s, το κορυφαίο πρωτάθλημα της εποχής δεν ήταν ούτε η Premier League, ούτε η La Liga. Το Campionato του τότε ήταν από μόνο του ένας λόγος για να λατρέψεις τη συγκεκριμένη δεκαετία. Τα πιο μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου έπαιζαν εκεί, τα γήπεδα ήταν ασφυκτικά γεμάτα, οι κορυφαίοι προπονητές "δίδασκαν" στους πάγκους των ομάδων, το επίπεδο ήταν εξωπραγματικό και ο ανταγωνισμός τεράστιος. Λίγο πριν, στα 80s, ξέρεις ποιος αφίχθη και έδωσε άλλη αίγλη.
Υπήρχε ακόμη μία μοναδική λάμψη, με τους ποδοσφαιριστές να θεωρούνται κάτι παραπάνω από icons και να διαμορφώνουν ακόμη και τις τάσεις της μόδας για τους μεγάλους ιταλικούς οίκους. Για την ακρίβεια, ότι ήταν η La Liga την περασμένη δεκαετία και ότι είναι τώρα η Premier League ήταν -συνδυαστικά, όσο υπερβολικό κι αν σου ακούγεται κάτι τέτοιο- η Serie A παλαιότερα.
Επιπροσθέτως, η εθνική Ιταλίας κατόρθωνε να ξεχωρίσει σχεδόν κάθε δεκαετία σε κάποιο μεγάλο τουρνουά. Και το έκανε με τον δικό της τρόπο και το δικό της ταμπεραμέντο. Όπως και οι Ιταλοί στις εξέδρες.
Ποια εθνική ομάδα, διαχρονικά, έχει πιο γουστόζικες και ιδιαίτερες εμφανίσεις από την Ιταλία; Σωστά. Δύσκολα μπορείς να δώσεις μία διαφορετική απάντηση και μάλιστα αυτό δεν αλλάζει όποιο κι αν είναι το αθλητικό brand που τους ντύνει κάθε φορά.
Παράλληλα και συμπληρωματικά, το αψεγάδιαστο κάθε φορά grooming των ποδοσφαιριστών της. Έξτρα πόντους σε αυτή τη διοργάνωση το γεγονός πως έχουν και τον πιο στιλάτο προπονητή της εποχής μας, τον Roberto Mancini.
Το Fratelli d italia
Μία λαϊκή ποδοσφαιρική ρήση υποστηρίζει πως κάθε μεγάλη διοργάνωση ξεκινά ουσιαστικά με το πρώτο ματς των Ατζούρι. Ή πιο ορθά όταν ακουστεί ο εθνικός ύμνος της Ιταλίας και οι ποδοσφαιριστές της στηθούν στη σέντρα για να τον τραγουδήσουν. Πάντοτε με τον δικό τους ξεχωριστό, έντονο και παθιασμένο τρόπο. Ακόμη κι αν αυτοί τη φορά απουσιάζουν οι Gigi Buffon και Daniele De Rossi που συνήθιζαν να το "ζουν" λίγο περισσότερο.
Πηγή: gazzetta.gr
