Άρθρο του Νίκου Παναγιωτόπουλου Από την αρχή ήταν ξεκάθαρη η θέση μου για τις αλλαγές στην επικουρική ασφάλιση και ότι αν, όπως έλεγε η κυβ...
Άρθρο του Νίκου Παναγιωτόπουλου
Από την αρχή ήταν ξεκάθαρη η θέση μου για τις αλλαγές στην επικουρική ασφάλιση και ότι αν, όπως έλεγε η κυβέρνηση, υπάρχει διπλή εγγύηση στο νέο σύστημα, τόσο για τις επικουρικές συντάξεις των σημερινών ασφαλισμένων όσο και για τις συντάξεις των νεοεισερχομένων, καλό θα ήταν να συζητηθούν με συναίνεση. Αφού κανένας δεν πρόκειται να χάσει τα χρήματα του και θα πάρουν αυξήσεις γιατί όχι; Και όταν μάλιστα το σημερινό σύστημα ήταν που οδήγησε σε περικοπές και διαμαρτυρίες των ασφαλισμένων. Και όταν τα αποθεματικά των ταμείων τοποθετήθηκαν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου με αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες, όταν η χώρα χρεοκόπησε χωρίς μάλιστα να ερωτηθούν οι ασφαλισμένοι. Και φυσικά χωρίς να υπάρξει καμία απόδοση ποινικής ευθύνης στους διαχειριστές και σε αυτούς που έλαβαν τις αποφάσεις.
Επειδή, όμως, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες μόλις δόθηκε στη δημόσια διαβούλευση, το νέο νομοσχέδιο για την επικουρική ασφάλιση, με τίτλο: «Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη Νέα Γενιά» μου χτύπησε στο μάτι το άρθρο 19.
H φράση του Δάντη «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις» μου ήρθε στο μυαλό γιατί η κυβέρνηση επιχειρηματολογεί ότι, οι αποδόσεις των «επενδύσεων» των ασφαλισμένων είναι εγγυημένες και ότι, δεν εκτίθενται στον κίνδυνο των χρηματαγορών. Ωραία, λοιπόν, τότε γιατί η ανάγκη του άρθρο 19, αφού κανείς δεν θα χάσει τα λεφτά του;
Τι λέει το 19; Ότι όσοι θα διαχειρίζονται και θα επενδύουν τα δικά μας λεφτά, τις εισφορές των ασφαλισμένων, τους απαλλάσσει από κάθε «αστική ή ποινική ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις τους στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων τους ή επ’ ευκαιρία αυτής…». Οι παραλήψεις, σκόπιμες ή μη, διαγράφονται! Ασυλία!
Δηλαδή τα «καλόπαιδα» και οι εταιρίες τους θα κερδίζουν από προμήθειες αλλά δεν θα έχουν και καμία ευθύνη αν κάτι στραβό ή βρώμικο συμβεί στην «επένδυση».
Είναι μια αντισυνταγματική, προκλητική και προσβλητική για τον Έλληνα πολίτη ρύθμιση, που τόσα του έχουν καταλογιστεί τόσες ευθύνες από την χρεοκοπία μέχρι την πανδημία. Και γιατί να μην έχω κι εγώ τα ακαταδίωκτο για όσα λέω και γράφω που δεν διαχειρίζομαι χρήμα των πολιτών; Είναι μια απαράδεκτη ασυλία και θα πρέπει άμεσα η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να πάρουν πίσω το ακαταδίωκτο σε όσους βάζουν… χέρι στα λεφτά μας! Και μάλιστα από μια κυβέρνηση που έχει ως κεντρικό πυρήνα της άσκησης της πολιτικής της την ατομική ευθύνη!
Δημοσιεύτηκε στο newspost.gr
