Η διαμορφωμένη άποψη στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου για τους διαιτητές, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια της οπαδικής κ...
Η διαμορφωμένη άποψη στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου για τους διαιτητές, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια της οπαδικής κουτοπονηριάς ούτε θα κατάφερνε να γλιτώσει από το μικρόβιο της υπερβολικής υποψίας για τους πάντες και τα πάντα, αφού τα αρνητικά σενάρια συνομωσίας λατρεύονται από τους πάσης φύσεως «διαφορετικά σκεπτόμενους» οι οποίοι συχνάζουν σε κερκίδες και σε φίλαθλα στέκια.
Το μικρόβιο της αμφιβολίας δεν αργεί να περάσει και στους ποδοσφαιριστές,
προπονητές ή άλλους που βρίσκονται σε αγωνιστικούς χώρους, έτσι ώστε η ζωή του
διαιτητή να γίνεται από δύσκολη έως απελπιστικά ανυπόφορη. Αρκετοί, κυρίως
νεότεροι και άπειροι, χάνουν συνήθως τον έλεγχο και το ένα λάθος, διαδέχεται το
άλλο. Οι περισσότεροι καταφέρνουν να το ξεπεράσουν με μικρές απώλειες.
Ελάχιστοι, μπορούν και ελέγχουν τόσο τον εαυτό τους όσο και τους υπόλοιπους. Ένας
όμως, κατάφερε να κερδίσει τη συμπάθεια ακόμη και εκείνων που είχαν αντίθετη
άποψη. Το αργολικό ποδόσφαιρο, είχε την τύχη να διαιτητεύει ο Χρήστος Νώτης, ο
οποίος, εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν «ο άνθρωπος με το χαμόγελο».
Ένα χαμόγελο που τον βοήθησε να ξεπεράσει τόσα προβλήματα στα γήπεδα αλλά και
να κερδίσει την εκτίμηση των ανθρώπων του ποδοσφαίρου.
Με την πρόσφατη ανακοίνωση της αποχώρησής του από το χώρο της διαιτησίας, ο κατ’ επάγγελμα πυροσβέστης Χρήστος Νώτης, άνοιξε την καρδιά του και μέσα από μια φιλική συζήτηση, επιχειρήσαμε μια μικρή αναδρομή για το πέρασμά του από το διαιτητικό λειτούργημα.
Α.Μ: Χρήστο, τι σε τράβηξε στη
διαιτησία; Έπαιξες ποδόσφαιρο σαν
τερματοφύλακας.. Πότε πήρες την απόφαση για να γίνεις διαιτητής?
Χ.Ν:
Την απόφαση να γίνω διαιτητής την πήρα το 2013 , ήταν μια παρότρυνση του
Σταύρου Κρεμαστιώτη, κάτι που έκατσα το σκέφτηκα και το τόλμησα. Είπα να το
τολμήσω για να έρθω και στη πλευρά του διαιτητή. Οφείλω πολλά στον Σταύρο γιατί από τη πρώτη
κιόλας χρονιά ως διαιτητή με έριξε στα βαθιά, σε αγώνες κατηγορίας και σε
αγώνες ο θάνατος σου η ζωή μου. Επίσης θέλω να πω πως οφείλω πολλά στο Φώτη τον
Δανιγγέλη που ήταν πάντα δίπλα μου και πάντα ήταν στήριγμα όχι μόνο σε μένα
αλλά σε όλους του διαιτητές
Α.Μ: Το ότι είχες παίξει, πόσο σε βοήθησε
να μπεις γρήγορα στο ρόλο του διαιτητή;
Χ.Ν: Με βοήθησε πάρα πολύ γιατί αμέσως
γινόμουν και εγώ μέρος του παιχνιδιού, γινόμουν ένα με τους ποδοσφαιριστές,
γιατί έμπαινα αμέσως στη ψυχολογία τους
Α.Μ:
Οι ποδοσφαιριστές πάντα γκρινιάζουν στις αποφάσεις. Διαφωνούν,
διαμαρτύρονται.. Προσπαθούν να πάρουν κάτι παραπάνω. Πως τους αντιμετώπιζες;
Χ.Ν: Ο κάθε ποδοσφαιριστής πάντα
προσπαθεί να κερδίσει το κάτι παραπάνω. Πολλές φορές χαμογελαστός τους
αντιμετώπιζα και λέγοντας τους με τον τρόπο μου ότι δεν έχει καθαρό μυαλό και
τα βλέπει όλα μαύρα. Οι ποδοσφαιριστές στο τοπικό που εγώ το λέω και θα το λέω
πως είναι η μάνα του ποδοσφαίρου μετα το
60’ αρχίζει η κούραση και εκεί οι διαμαρτυρίες είναι πολλές και έντονες. Αυτό
όμως που δεν ξεχνώ είναι ότι στο τέλος έρχονται και σου λένε ένα συγνώμη και
όλα σβήνουν….
Α.Μ: Τι ήταν αυτό που δεν συγχωρούσες στη
συμπεριφορά ενός ποδοσφαιριστή; Είτε απέναντι σε σένα είτε στους αντιπάλους
του..
Χ.Ν:
Δεν συγχωρούσα ποτέ την ειρωνεία από έναν παίχτη μεγάλων δυνατοτήτων
προς ένα παίχτη με λιγότερες δυνατότητες. Επίσης δεν συγχωρούσα ποτέ
ποδοσφαιριστή να βρίζει αισχρά και να κάνει φτηνή επίδειξη στους άλλους.
Α.Μ: Κακές μέρες έχουμε όλοι..Ποια ήταν η
πιο άσχημη μέρα σου. Ένα λάθος που το κουβαλάς ακόμη ?
Χ.Ν: Εννοείται κακές μέρες υπάρχουν για
όλους, και για μένα υπήρχαν κακές μέρες αρκετές φορές. Το λάθος που μου έχει
μείνει και ακόμα το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου να με τσιμπάει είναι σε
ένα παιχνίδι στην Νέα Κιο , ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ – ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΣΠΕΤΣΩΝ το οποίο έληξε
1-1 ,έχασα τη φάση στο 92’ στο αν ήταν πέναλτι ‘η όχι υπερ των Σπετσών, το
βράδυ γυρίζω σπίτι μου και το βλέπω στο βίντεο του αγώνα πως είναι καθαρό
πέναλτι, αμέσως πήρα τηλέφωνο τον
προπονητή της ομάδας των Σπετσών να του ζητήσω συγνώμη και 3-4 παίχτες μέσω
facebook . Ηταν ότι χειρότερο έχω να θυμάμαι, ένιωσα ναέχω παίξει με τον ιδρώτα
τους.
Α.Μ: Πιστεύεις ότι ο διαιτητής θέλει να
διαμορφώσει το αποτέλεσμα?
Χ.Ν:
Οχι δεν το πιστεύω με τίποτα αυτό.
Α.Μ:
Τι ήταν αυτό που σε επηρέαζε στην κρίση σου περισσότερο; Η
διαμαρτυρία;..Οι φωνές από την κερκίδα; Η γκρίνια από τους πάγκους;
Χ.Ν: Την κρίση μου δεν την επηρέαζε κανένας,
βασικά με την κερκίδα εγώ προσωπικά γελούσα, με τους πάγκους είχα κάτι θέματα
αλλά τα έλυνα αμέσως αποβάλλοντας τον ταραξία.
Α.Μ: Είχες μια πολύ ιδιόρρυθμη σχέση με
τους παίκτες.. Συνήθως γελούσες, "έπαιζες" κι εσύ μαζί τους, δεν
ήσουν ο στριφνός και ο υπερβολικά αυστηρός. Συμμετείχες στο παιχνίδι. Νομίζεις
ότι αυτή η στάση είναι αυτή που ταιριάζει στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;
Χ.Ν: Στο τοπικό παίζουν ποδοσφαιριστές
και διαιτητές που μετά από μια ώρα θα πίνουν μαζί καφέ, ο καθένας έχει τη
δουλειά του, τη κούραση του ,τα προβλήματα του άμα πας και εσύ σαν διαιτητής να
του το παίξεις "ποιος είμαι εγώ" τότε το παιχνίδι και την καλή σχέση
την έχεις χάσει από χέρι.
Α.Μ: Όταν είσαι εκτός του χώρου, μπορείς
πιο εύκολα να εκφέρεις και την άποψή σου. Όχι ότι "φοβήθηκες" ποτέ να
την εκφράσεις...Αλλά, τώρα πως βλέπεις την συνέχεια στο Αργολικό ποδόσφαιρο και
φυσικά το χώρο της διαιτησίας..;
Χ.Ν: Την γνώμη μου δεν φοβήθηκα και ούτε
θα φοβηθώ να την εκφράζω όσο και αν πείραζε κάποιους. Το αργολικό ποδόσφαιρο
έχει αλλάξει επίπεδο σε θέμα διαιτησίας, είναι παιδιά όπως ο Μανούχος , ο
Κόλλιας Γ. , ο Παπαγεωργόπουλος , ο Τριανταφύλλου που για τα νέα παιδιά πρέπει
να είναι πρότυπο όσα θέλουν να ασχοληθούν με την διαιτησία . Το αργολικό
ποδόσφαιρο θα έλεγα ότι βρίσκεται σε στασιμότητα αλλά όλα δείχνουν ότι είναι
θέμα χρόνου να εκπροσωπηθεί και πάλι σε ανώτερο επίπεδο. Θεωρώ ότι το έχει
επηρεάσει τόσο η δεκαετία της οικονομικής κρίσης όσο και η πανδημία. Ανήκω
στους αισιόδοξους ανθρώπους και έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που προσπαθούν.
Όταν παλεύεις, πάντα κάτι καλό θα έρθει..
Α.Μ: Δεν θάλεγα να δώσεις "συμβουλές" στους νεότερους.. Όμως, θα μπορούσες να τους υπενθυμίσεις τι θα πρέπει να αποφύγουν και τι να επιδιώξουν περισσότερο..
Χ.Ν:
Να επιδιώξουν να πάνε όσο πιο ψηλά μπορούν ,να είναι στο γήπεδο για να
έχουν μια καλή φυσική κατάσταση και το πιο βασικό, να είναι ένα με τους
ποδοσφαιριστές. Αυτό που πρέπει να αποφύγουν θα το καταλάβουν, η τοξικότητα
μυρίζει.
Καλή δύναμη σε όλους τους φίλους διαιτητές,
νέους και παλιούς και καλή δύναμη για τη συνέχεια..
