Το ποδόσφαιρο μπορεί να έχει γίνει ένα άθλημα λεπτομερειών, με τις οποίες ασχολούνται πλέον στρατιές εξειδικευμένων επιστημόνων και πλήθος...
Το ποδόσφαιρο μπορεί να έχει γίνει ένα άθλημα λεπτομερειών, με τις οποίες ασχολούνται πλέον στρατιές εξειδικευμένων επιστημόνων και πλήθος αναλυτών και στατιστικολόγων, οι οποίοι προσφέρουν τις "υπηρεσίες" τους σε ονομαστούς προπονητές και σε πάμπλουτες ομάδες.
Μπορεί, να δυσκολεύεται όλο και περισσότερο ο απλός φίλαθλος να παρακολουθήσει αυτή την εξέλιξη, που μετατρέπει αργά αλλά σταθερά το αγαπημένο άθλημα σε video game και να τείνει να γίνει ένα σπορ πλουσίων που απασχολεί επιλεγμένους πια αθλητές που μοιάζουν τέλεια γυμνασμένοι και σχεδόν υπεράνθρωποι.
Όλα αυτά κι άλλα πολλά, μπορεί. Όμως, εκείνο που δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από κανέναν, είναι η μοναδική ομορφιά του σε κρίσιμες και καθοριστικές στιγμές. Εκεί που όλα κρέμονται σε μια κλωστή κι έρχεται ο "από μηχανής θεός" να δώσει τη λύσει, για να ξεφύγει πλέον απότα καθιερωμένα και να περάσει στη σφαίρα του "αλησμόνητου". Είναι η σωτήρια απόκρουση τη στιγμή που όλοι πανηγυρίζουν σίγουροι ότι η μπάλα "μπήκε", είναι το τάκλινγκ ελάχιστα πριν ο επιθετικός τη στείλει στα δίχτυα, είναι η μαγική ασίστ που θα προέλθει ένα γκολ, είναι το γκολ...Το γκολ, που θα σηκώσει το γήπεδο στον αέρα. Είναι το γκολ στο 90' που θα στείλει έναν παίκτη στον ουρανό των ημίθεων, μια ομάδα στον παράδεισο, ένα χωριό, μια πόλη, μια χώρα στους εφτά ουρανούς.
Είναι στ' αλήθεια ευλογία να ζεις τέτοιες στιγμές. Και πραγματικά, αισθάνεσαι μικρός θεός, που καταφέρνεις να μοιράσεις τόση χαρά. Αλλά, μιας και το συμβάν που περιγράφουμε συνέβη πολύ πρόσφατα στη Νέα Επίδαυρο, με πρωταγωνιστή τον σημερινό μας συνομιλητή, ας τον αφήσουμε να μας το περιγράψει, αν μπορεί.
Ο Χρήστος Καπλατζής, ένας από τους καλύτερους αμυντικούς σήμερα στο Αργολικό ποδόσφαιρο, είναι ο άνθρωπος που κυριολεκτικά "λύτρωσε" την ομάδα του, πετυχαίνοντας ελάχιστα πριν το τέλος του αγώνα το νικητήριο γκολ, κάνοντας το 3-2 με την ομάδα της Κηφισιάς. Είναι αυτός, που έδωσε σάρκα και οστά σε ένα όνειρο που ξεκίνησε η ομάδα του λίγο μετά τα Χριστούγενα, όταν έχοντας μόλις έναν βαθμό, άρχισε μια τιτάνια προσπάθεια για να καταφέρει να πετύχει το στόχο της ένα λεπτό πριν λήξει το παιχνίδι. Με μια κεφαλιά του Χρήστου...
Α.Μ: ...Το σκορ είναι 2-2. Η ομάδα σου θέλει μόνο τη νίκη και απομένουν ελάχιστα λεπτά. Όλοι ξέρουν ότι ένα γκολ σημαίνει μια κατηγορία. Η μπάλα έρχεται στην περιοχή και με μια κεφαλιά, τη στέλνεις στα δίχτυα. Το γκολ, μετράει. Υπάρχει πιστεύεις τρόπος να περιγραφεί εκείνη ακριβώς η στιγμή; Μπορεί να συλλάβει κάποιος το μέγεθος της χαράς;
Χ.Κ: Πραγματικά δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα εκείνη τη στιγμή με λόγια!!! Μέχρι σήμερα, θεωρώ πως είναι η πιο δυνατή συναισθηματικά στιγμή της καριέρας μου. Το μυαλό σταμάτησε. Ήθελα μόνο να αγκαλιάσω όλο τον κόσμο. Να ουρλιάξω. Ανεπανάληπτες στιγμές που μόνο μέσα από τον Αθλητισμό μπορεί να ζήσει κανείς. Δυσκολεύομαι να βρω λόγια. Όποιος έχει ζήσει κάτι ανάλογο, καταλαβαίνει. Η ψυχολογία και η αδρεναλίνη ανεβαίνει στο κατακόρυφο και νιώθεις πως θα τα καταφέρεις ότι και να γίνει..!!!
Α.Μ: Ας προσγειωθούμε λίγο..μετά την απογείωση της τελευταίας και καθοριστικής νίκης επί της Κηφισιάς. Τα Χριστούγεννα φεύγεις από το Ναύπλιο 2017, με μια συγκινητική ανάρτηση που θα έλεγε κανείς ότι ήθελες πολλά να πεις αλλά... Πηγαίνεις στον Φοίνικα. Τι σε έδιωξε από το Ναύπλιο και τι σε τράβηξε στη Νέα Επίδαυρο;
Χ.Κ:Ναι, όντως τα Χριστούγεννα πήρα μια δύσκολη απόφαση να αποχωρήσω από τον Πανναυπλιακό και αυτό φαίνεται και από την ανάρτηση μου όπως αναφέρατε... Ήταν δύσκολη απόφαση διότι πάντα ήθελα να επιστρέψω στην ομάδα του Ναυπλίου και να πετύχω εκεί!! Αποχώρησα όμως γιατί δεν με κάλυπτε πλέον ψυχολογικά η ομάδα και σε συνδυασμό με κάποια εσωτερικά προβλήματα με ώθησε στο να πάρω αυτή την απόφαση!! Επέλεξα την ομάδα του Φοίνικα νέας Επιδαύρου.. ο τρόπος που με προσέγγισε η ομάδα, η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου από τον πρόεδρο και εννοείται ο στόχος της ομάδας!! Η ομάδα είχε 1 πόντο στην τελευταία θέση της βαθμολογίας.. Το κίνητρο ήταν τεράστιο και αυτό μου αρκούσε!!!
Α.Μ: Ο αδελφός σου ο Πάρης παίζει ήδη στην Δ' Εθνική κι εσύ στο τοπικό. Εξαιρετικός παίκτης ο Πάρης, ωστόσο πολλοί είναι εκείνοι που σε θεωρούν εξ ίσου ικανό για μια θέση σε ανώτερη κατηγορία. Πως ξεκίνησε η πορεία στην Γ' Εθνική;
Χ.Κ: Ότι έχω τελειώσει τη στρατιωτική μου θητεία... Ο Πάρης βρίσκεται στον Παναργειακό Δ εθνική κάνει καλές εμφανίσεις και δικαιωματικά αξίζει να βρίσκεται σε ανώτερη κατηγορία!!! Εγώ παίζω τοπικό στον Αργοναύτη Νέας Κίου μέχρι που έρχεται έντονο ενδιαφέρον από την ομάδα του Πανναυπλιακου!! Η τότε διοίκηση της ομάδας και ο προπονητής της, μου έδωσαν την ευκαιρία να αγωνιστώ σε μεγαλύτερη κατηγορία, κάτι που εκμεταλλεύτηκα και αξιοποιώ μέχρι σήμερα.
Α.Μ: Εκείνο που σε κάνει να ξεχωρίζεις είναι η πληθωρική σου παρουσία στο χώρο της άμυνας και η ηγετική σου συμπεριφορά. Συμφωνείς με την άποψη ότι πρέπει να υπάρχει ένας "ηγέτης" στο κέντρο της άμυνας;
Χ.Κ: Πιστεύω πως είναι σημαντικό να υπάρχουν ηγετικές προσωπικότητες σε μια ομάδα, γιατί διαμορφώνουν γενικά και τον χαρακτήρα της. Πάντα υπάρχουν δύσκολες στιγμές και εκεί πρέπει κάποιοι να μπαίνουν μπροστά. Ωστόσο, μεγαλύτερη σημασία έχει το σύνολο και η συνεργασία όλων στην ομάδα!! Από τη διοίκηση μέχρι και τον τελευταίο παίχτη..
Α.Μ: Προτιμάς να έχεις στα πλάγια δύο αξιόπιστα και δυναμικά ακραία μπακ ή είναι πιο καθοριστικός ένας μέσος μπροστά σου που να φιλτράρει τις επιθέσεις από το χώρο του κέντρου ή "άξονα" όπως συνηθίζεται τελευταία να λέμε;
Χ.Κ: Σίγουρα όλα αυτά, μέσα στις ομάδες αποτελούν αγωνιστικά θέματα που μας απασχολούν, τόσο εμάς τους παίκτες αλλά πολύ περισσότερο τους προπονητές. Προσωπικά, προτιμώ να έχω συμπαίκτες που τα δίνουν όλα για την ομάδα σε όποια θέση και αν αγωνίζονται είτε είναι ακραία μπακ είτε χαφ είτε επιθετικοί...
Όλοι παίζουν το ρόλο τους. Είναι εξίσου σημαντικό να υπάρχουν παίχτες σε όλες τις γραμμές της ομάδας που θα μπορούν να συνεισφέρουν για το καλό του συνόλου!
Α.Μ: Τελικά, η άμυνα δίνει τα πρωταθλήματα ή η επίθεση; Πόσο σωστό θεωρείς ότι είναι να βάζουμε σε ζυγαριά την καθοριστικότητα μιας γραμμής, σε ένα ομαδικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο;
Χ.Κ: Όπως είπα και παραπάνω πρέπει να υπερισχύει το σύνολο και όχι κάποια συγκεκριμένη γραμμή μέσα στο γήπεδο. Η προσπάθεια κάθε παίκτη και κάθε "γραμμής" αποκτά αξία και νόημα αν συνεχιστεί από τους επόμενους. Όσο σημαντική είναι η άμυνα άλλο τόσο σημαντική είναι και η επίθεση ειδικά σε ένα άθλημα ομαδικό όπως το ποδόσφαιρο!!!
Α.Μ: Νομίζω ότι θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε το αγωνιστικό σου πρότυπο.. Ας πούμε ο Φράνκο Μπαρέζι, ο Μαλντίνι, ο Πουγιόλ, ο Νέστα..Θα μπορούσε κάποιος από αυτούς να είναι ο ποδοσφαιριστής από τον οποίο θα έπαιρνες πολλά αγωνιστικά στοιχεία;
Χ.Κ: Εξαιρετικοί παίχτες όλοι αυτοί που αναφέρετε. Δεν μπορώ να πω πως έχω κάποιο πρότυπο αλλά ένας παίχτης που θαυμάζω για την ηγετική του προσωπικότητα, την αγωνιστικότητα του αλλά κυρίως τον χαρακτήρα του ήταν ο Κάρλος Πουγιόλ!!
Α.Μ: Είναι κοινό μυστικό ότι λατρεύεις το ποδόσφαιρο. Τι σου πρόσφεραν τόσες ώρες μέσα στα γήπεδα, εκτός από το προφανές, δηλαδή το παιχνίδι αυτό καθαυτό;
Χ.Κ: Σίγουρα παίζει ρόλο το οικονομικό κομμάτι αλλά δεν είναι το κυριότερο για μένα... Γενικά ο αθλητισμός από μικρό παιδί μου έμαθε να σέβομαι τον εαυτό μου τους γύρω μου και να παλεύω πάντα για το καλύτερο. Μου χάρισε και μου χαρίζει συναισθήματα σπάνια. Επιπλέον, νιώθω μέλος μιας σπουδαίας "οικογένειας". Του ποδοσφαίρου. Οι γνωριμίες και οι φιλίες που αναπτύσσονται μέσα από το χώρο του, είναι δυνατές και ξεχωριστές!!!
Α.Μ: Οι συμπαίκτες σου πολύ γρήγορα μπορούν να σε εμπιστεύονται, ενώ γίνεσαι γρήγορα φίλος μαζί τους, σε όποια ομάδα κι αν παίζεις. Ποια πλευρά του χαρακτήρα σου είναι αυτή που τους κερδίζει τόσο γρήγορα;
Χ.Κ: Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω εγώ. Ίσως όλοι αυτοί που συνεργάστηκα μαζί τους, θα μπορούσαν να πουν. Από τη μεριά μου, προσπαθώ πάντα να είμαι αληθινός και κοινωνικός προς όλους!!!
Α.Μ: Κλείνοντας, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στον Αργοναύτη. Ομάδα που σε ανέδειξε, ομάδα των παιδικών σου χρόνων, ομάδα του χωριού. Σημαντικό κεφάλαιο.Τι εύχεσαι στον Αργοναύτη και τι θα ήθελες να συμβεί φέτος;
Χ.Κ: Σίγουρα ο Αργοναύτης έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου... είναι η ομάδα που από τις ακαδημίες μου έδωσε πιστεύω τις σωστές αρχές του αθλητισμού και της σωστής νοοτροπίας..!!! Είναι η ομάδα του χωριού μου και σίγουρα ονειρεύομαι να ζήσω πάλι ωραίες στιγμές μαζί της κάποια στιγμή!!! Εύχομαι στον Αργοναύτη να πετύχει τους στόχους του να κοιτάει πάντα προς την κορυφή και φέτος γιατί όχι και το πρωτάθλημα...!!!!
..Αληθινός και κοινωνικός προς όλους, είναι μία από τις τελευταίες φράσεις του Χρήστου Καπλατζή. Ένα πρόσχαρο παιδί, που ο σεβασμός στον συνομιλητή του είναι ορατός από χιλιόμετρα, συνεχίζει την ποδοσφαιρική του παρουσία εκπροσωπώντας μια οικογένεια μπαλαδόρων και ένα προσφυγικό χωριό που χαρίζει εδώ και χρόνια ξεχωριστούς ανθρώπους στην Αργολική κοινωνία.
Σε μια από τις συνηθισμένες ερωτήσεις, από την απάντηση της οποίας μπορείς να σκιαγραφήσεις πτυχές του χαρακτήρα του, ο Χρήστος δεν δυσκολεύτηκε. Ανάμεσα σε "ονόματα" απάντησε ..Κάρλος Πουγιόλ.
Ο Μπαρέζι ήταν σοβαρός, μαχητής και σίγουρα ηγέτης. Ο Μαλντίνι καθαρός, μια φιγούρα που έφτασε ψηλά μέσα από μια διαρκή προσπάθεια. Ο Νέστα, δημοφιλής, όμορφος και "σκυλί" σε κάθε μονομαχία. Αλλά,ανθρώπινος, σεμνός και ταπεινός, αρχηγός και πρότυπο, απλός και ταυτόχρονα τεράστιος..ήταν μόνο ο Πουγιόλ.
Καλή συνέχεια Χρηστάρα..
