Τ ο EURO 2020 με τα μάτια των φιλάθλων. "Τι βλέπεις στο Euro"; Είναι η πιο συνηθισμένη ερώτηση στις συζητήσεις των φίλων του πο...
Το EURO 2020 με τα μάτια των φιλάθλων.
"Τι βλέπεις στο Euro"; Είναι η πιο συνηθισμένη ερώτηση στις συζητήσεις των φίλων του ποδοσφαίρου. Αρχίζει έτσι μια κουβέντα όπου ξεδιπλώνονται οι "αρετές" των προπονητών του καφενείου. Είναι η στιγμή, που ο καθένας μας "βλέπει" αυτό που ο μυρωδιάς που έχει στον πάγκο η κάθε ομάδα, αδυνατεί όχι μόνο να δει αλλά και να σκεφτεί. Είναι η αποθέωση της διορατικότητας, της εύκολης λύσης αλλά και της ισοπέδωσης των πάντων. "Άμα ήμουνα εγώ προπονητής.." είναι ο επίλογος κάθε θεματικής ενότητας σε υψηλού επιπέδου αναλύσεις ανά την Επικράτεια.
Εκτός της εικόνας που δείχνουν οι ομάδες, επικρατεί και η προσωπική συμπάθεια του καθενός. Παραδοσιακά οι φίλαθλοι έχουν επιλέξει τις δικές τους Εθνικές. Ιταλοί, με φανατικούς φίλους και εχθρούς, Γερμανοί για όσους θέλουν να είναι με τον "ισχυρό", Γάλλοι, για εκείνους ου τους αρέσει να χάνουν και να παραπονιούνται, Ισπανοί για τους λάτρεις του Νοτιοαμερικάνικου ποδοσφαίρου και Άγγλοι για τους περίεργους λούζερ, που τους αρέσει να βασανίζονται. Το παζλ συμπληρώνουν οι "αναρχικοί" του ποδοσφαίρου με τους Ολλανδούς, οι περίεργοι με τους Δανούς και κάποιοι παλιοί κομμουνιστές με τους Ρώσους. Οτιδήποτε άλλο, αξίζει ειδικής ανάλυσης.
Με βάση λοιπόν τις προσωπικές συμπάθειες, είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει κάποιος να δει την πραγματική εικόνα των ομάδων. Παρ' όλα αυτά, κάποιοι ξεχωρίζουν. Το γιατί, έχει να κάνει με το "πρωτογενές" θέαμα, δηλαδή με την εικόνα που βλέπουν οι φίλαθλοι με την πρώτη ματιά και διαμορφώνουν έτσι μια άποψη η οποία, επειδή τους είναι πολύ δύσκολο να εμπλουτιστεί με πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία, υφαρπάζουν σχόλια από τους εκφωνητές, κλέβουν εκφράσεις από φίλους που ασχολούνται λίγο παραπάνω με το ποδόσφαιρο αλλά και ενισχύουν τη θέση τους με όρους που χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο διάφοροι. "Ο Άξονας", η "μετάβαση", το "επιθετικό τρίτο", το μπιλντ απ και μερικές άλλες καινούργιες λέξεις, δίνουν κύρος στη γνώμη και επιβάλλουν σεβασμό από τον συνομιλητή.
Οι Ιταλοί, κερδίζουν μέχρι τώρα τις εντυπώσεις. Τρέχουν, έχουν νεανική ομάδα, δημιουργούν πολλές φάσεις και δέχονται πολύ δύσκολα γκολ. Ευκολάκι για έναν αρχάριο. Υποστηρίζεις την Ιταλία και νιώθεις σιγουριά.Για να υπάρξει αντίδραση από την παρέα, πρέπει να πέσεις σε φανατικό εχθρό τους, που θυμάται ακόμη το κατενάτσιο και τιις σκόπιμες καθυστερήσεις.
Οι Γάλλοι, δίνουν επίσης κύρος στην άποψη του απλού φιλάθλου, με το πλήθος των "ονομάτων|" που διαθέτουν αλλά και την ευκολία στο σκοράρισμα. Από τη στιγμή που οι στοιχηματικές τους έχουν χρήσει φαβορί, οι περισσότεροι "ποντάρουν" τη βαρύτητα της άποψής τους στους συμπαθείς Φραντσέζους, χωρίς φόβο να εκτεθούν. "Έχουν μονάδες ρε"..είναι το βασικό επιχείρημα και κάνουν τον Ντεσάμπς να θέλει να φάει τα διπλώματά του.
Οι Βέλγοι, μπορεί να ακούγονται καλά λόγια, αλλά στο μέσο φίλαθλο, μια ομάδα που δεν μπόρεσε να κερδίσει τη δική μας Εθνική έστω και σε φιλικό, δεν έχει καμία τύχη. Ας πρόσεχαν κι αυτοί.
Οι Γερμανοί αποτελούν βασική "μετοχή" στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο και γι' αυτό οι συντηρητικοί φίλαθλοι τους προτιμούν. Η εκνευριστικά τετριμμένη φράση του Λίνεκερ, ότι το ποδόσφαιρο παίζεται από έντεκα και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί, αποτελεί ένα όπλο στις συζητήσεις αλλά έχει παλιώσει τόσο, όσο και το σταυρωτό σακάκι. Όποιος την επαναλαμβάνει, κερδίζει μόνο βλέμματα οίκτου ή και αντιπάθειας. Φέτος, η τεσσάρα στους Πορτογάλους ανέβασε το ηθικό των φιλογερμανών, όμως δεν πείθουν όσο θα ήθελαν οι φίλοι τους.
Οι προαναφερθέντες Πορτογάλοι, το μόνο θετικό στοιχείο είναι ο ¨δικός" μας Φερνάντο Σάντος. Μια ομάδα που δέχεται τέσσερα γκολ, σημαίνει ότι ο Σάντος δεν κάνει πλέον κουμάντο. Κι όσοι είδαν τον Κριστιάνο να φωνάζει στους συμπαίκτες του να "ανέβουν" ψηλά, το επιβεβαίωσε.
Αφήσαμε τελευταίους τους Άγγλους. Δεν εντυπωσιάζουν αλλά είναι φοβερά "σφιχτοί". Παίζουν με τέτοιο τρόπο που δεν εμπνέουν κανέναν, ούτε κι αυτούς τους παραδοσιακούς τους φίλους. Βρίσκουν πάντα ένα ή και μισό γκολ και λόγω αμυντικής συμπεριφοράς, κερδίζουν. Φέρνοντας πίσω κάποιες όμορφες αναμνήσεις, μπορούμε να πούμε ότι έχουν τις ίδιες πιθανότητες με την Ελλάδα του 2004 να κατακτήσουν αυτό το περίεργο EURO που παίζεται παντού. Γιατί όχι;
