Ο Μπράϊαν Κλαφ, Βρεττανός προπονητής ποδοσφαίρου που κατέκτησε με την άγνωστη στο Ευρωπαϊκό κοινό Νότιγχαμ Φόρεστ δύο Κύπελλα Πρωταθλητρι...
Ο Μπράϊαν Κλαφ, Βρεττανός προπονητής ποδοσφαίρου που κατέκτησε με την άγνωστη στο Ευρωπαϊκό κοινό Νότιγχαμ Φόρεστ δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης, το σημερινό Champions League, είχε εργαστεί για ένα μικρό διάστημα και στην Λιντς Γιουνάϊτεντ. Τη γνωστή και αγαπημένη σε πολλούς φιλάθλους στην Ελλάδα Λιντς.
Το διάστημα που "εργάστηκε" εκεί, μετά μάλιστα από τον πρώτο του προπονητικό θρίαμβο όπου κατέκτησε το Πρωτάθλημα με την Ντέρμπυ και αμέσως μετά την οδήγησε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ήταν εξαιρετικά μικρό για τα δεδομένα του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Η Λιντς, μόλις είχε κατακτήσει το Πρωτάθλημα, τη σεζόν 1973-74 και αποφάσισε να προσλάβει τον Αύγουστο του '74 για προπονητή τον Μπράϊαν Κλαφ. Η ιστορία του δράματος που έζησε εκεί ο σπουδαίος Άγγλος προπονητής, περιγράφεται με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο στο βιβλίο του Ντέϊβιντ Πις, που κυκλοφόρησε το 2008 σε μετάφραση του αείμνηστου Χρίστου Χαραλαμπόπουλου, με τίτλο "Καταραμένη ομάδα".
Υπάρχει ένας ποδοσφαιρικός όρος, που χρησιμοποιείται από λίγους μύστες του χώρου, που έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. "Το μαύρο σύννεφο". Η φράση αυτή, περικλείει αλλά και περιγράφει ουσιαστικά την κατάσταση που επικρατεί σε μία ομάδα, όταν αυτή έχει ξεκινήσει μια αρνητική πορεία και τίποτα, μα τίποτα δεν μπορεί να την αντιστρέψει.
Τα αποτελέσματα, αρνητικά. Το κλίμα βαρύ. Οι παίκτες, απογοητευμένοι. Η Διοίκηση αναζητά τρόπους να εξηγήσει το φαινόμενο, ψάχνει λύσεις. Οι προπονητές αγχωμένοι εξαντλούν κάθε πιθανό συνδυασμό παικτών, αλλάζουν τρόπους προπονήσεων, μελετούν τακτικές και μεθόδους. Οι παίκτες σφίγγουν τα δόντια, πιστεύοντας στο επόμενο παιχνίδι. Όλοι παλεύουν. Όλοι προσπαθούν. Μα την Κυριακή, όλα αποδεικνύονται μάταια.
Η ζωή στις ομάδες, δεν τελειώνει με το σφύριγμα του διαιτητή. Στην πραγματικότητα, τότε αρχίζει. Μετά από το πρώτο εφιαλτικό βράδυ, όπου ο ύπνος αποτελεί πολυτέλεια, η επόμενη μέρα αποτελεί το ξεκίνημα μιας νέας προσπάθειας. Είναι ο ρυθμός όλων εκείνων που έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις. Η απογοήτευση, θα δώσει τη θέση της στην προσδοκία και την επίμονη προσπάθεια για την επιτυχία.
Όμως.. Όλοι καταλαβαίνουν, πως τα πράγματα δυσκολεύουν. Όλοι αρχίζουν να πιστεύουν ότι κάθε προσπάθεια, δεν θα φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα. Η ομάδα μπορεί να παίξει καλά, αλλά ο αντίπαλος θα βγει νικητής. Τις πιο πολλές φορές, με ένα τυχαίο, εκνευριστικό γκολ. Έτσι, για να σε πικράνει η ποδοσφαιρική μοίρα, ακόμη πιο πολύ. Είναι η φάση εκείνη, όπου οι πιο έμπειροι, χαρακτηρίζουν ως "μαύρο σύννεφο".
Το "μαύρο σύννεφο" σκεπάζει τις ψυχές και τις σκέψεις όλων. Δεν αναλύεται. Είναι ο αθλητικός εκείνος όρος, που δεν αναγράφεται σε κανένα βιβλίο Ψυχολογίας. Κι όμως υπάρχει. Το γνωρίζουν εκείνοι που το έζησαν. Το ξέρουν καλά εκείνοι που έδωσαν τα πάντα αλλά δεν κατάφεραν να το νικήσουν. Γιατί το "μαύρο σύννεφο" είναι κάτι παραπάνω από γνώσεις, από προσωπικότητες, από ταλέντο, από δουλειά και χρήματα.
Μερικοί προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο αυτό με όρους στατιστικής. Άλλοι προσέφυγαν στη Μεταφυσική, μιλώντας για κατάρες, για εκδικήσεις και άλλα παγανιστικά. Άλλοι το συνέδεσαν με την παρουσία προσώπων που εξέπεμπαν αρνητική ενέργεια. Άλλοι πάλεψαν να αποδείξουν ότι όλα αυτά είναι αστεία πράγματα και αρκεί η σκληρή δουλειά για να αλλάξουν όλα. Όλοι, απέτυχαν. Ή μάλλον, κατάφεραν να ερμηνεύσουν κατά ένα μικρό ποσοστό, κάποιες από τις αιτίες. Ουδείς μπόρεσε να φτάσει, στην απόλυτη ερμηνεία του. Γι' αυτό και σήμερα, κανείς δεν προσπαθεί πια. Ο όρος, έγινε αποδεκτός με την ανίκητη δύναμή του, να χρησιμοποιείται πάντα εκεί που η κατηφόρα δεν έχει αναστροφή.
Σε παρόμοιες περιπτώσεις, η εκθεμελίωση και η ανακατασκευή από την αρχή αποτελεί πλέον μονόδρομο. Ιστορικά, δεν έχει καταγραφεί περίπτωση που κατάφερε κάποιος με τα ίδια υλικά, να αλλάξει πορεία. Μπορεί κάλλιστα να ισχυριστεί κάποιος, ότι η ίδια η ζωή, η ίδια η εξέλιξη δημιουργεί τέτοιες καταστάσεις για να οδηγεί τους ανθρώπους σε αλλαγές. Όπως περίπου η φύση, δημιουργεί καταστροφές για να αναγκάζει σε ολοκληρωτικές αλλαγές το περιβάλλον.
Ας μην αγχωνόμαστε. Και το "μαύρο σύννεφο", δεν είναι παρά ένα σύννεφο. Αρκεί ένας δυνατός αέρας να το διώξει και να ξαναφέρει τον καταγάλανο ουρανό, πάνω από τους ανθρώπους, πάνω από τις ομάδες. Ηττημένος, παραμένει μόνο εκείνος που εγκατέλειψε. Η ιστορία του Μπράϊαν Κλαφ, αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη.
