Στα χρόνια που πέρασαν στα Αργολικά γήπεδα, δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μη "μάτωσε" σε κάποιο από τα περίφημα ξερά που έτυ...
Στα χρόνια που πέρασαν στα Αργολικά γήπεδα, δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μη "μάτωσε" σε κάποιο από τα περίφημα ξερά που έτυχε να αγωνιστεί. Γήπεδα με ελάχιστες υποδομές, έναν αγωνιστικό χώρο υποτυπώδη, ένα σύρμα περίφραξης και ένα δωματιάκι για τους διαιτητές. Αυτά ήταν όλα κι όλα τα τότε δεδομένα.
Κι όμως, σε τέτοιους ποδοσφαιρικούς "ναούς" έγιναν παιχνίδια που χαράχτηκαν στη μνήμη όλων. Δόθηκαν μάχες, κρίθηκαν κατηγορίες, έγιναν επεισόδια και χάλασαν φιλίες. Αλλά, μετά από χρόνια, όλα έμοιαζαν μαγικά. Όπως εκείνα τα χωράφια, στις αναμνήσεις των τότε πρωταγωνιστών, έμειναν σαν "παλάτια".
Με τον ερχομό του τεχνητού χλοοτάπητα και τις επιταγές της εξέλιξης, τα σημερινά γήπεδα είναι σαφώς πιο καλά, οι κερκίδες αποτελούν αναγκαιότητα, τα αποδυτήρια υπάρχουν παντού και φυσικά όλα έχουν πια χορτάρι.
Τι απέγιναν όμως, όλα εκείνα τα "ξερά" που με την πάροδο του χρόνου έπεσαν σε αχρησία; Ζουν στην εγκατάλειψη, πνιγμένα στα ξερόχορτα και μόνο μια σύγχρονη υπηρεσία όπως το Google Earth, μπορεί πλέον να τα αποκαλύψει. "Πετάξαμε" λοιπόν, πάνω από την Αργολίδα και σας θυμίζουμε σήμερα όλα τα γήπεδα που κάποτε ήταν γεμάτα ζωή, πάθος και νεανικό ενθουσιασμό.
Ας ξεκινήσουμε από το θρυλικό γήπεδο της Ασίνης, στο οποίο αγωνίστηκε εκεί ο Πανασιναϊκός μέχρι η ομάδα να μεταφερθεί στο Δρέπανο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα "σκυλιά" του γειτονικού σπιτιού, που χαλούσαν τον κόσμο καθ'όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού;
Το θρυλικό "Σχολείο" της Αγίας Τριάδας. Το μικρό γηπεδάκι πίσω από το Δημοτικό Σχολείο, εξαιρετικά μικρών διαστάσεων που φιλοξένησε για αρκετά χρόνια αγώνες Α' Κατηγορίας, ημιτελικό Κυπέλλου και αρκετά ντέρμπυ, μέχρι να μεταφερθεί στο σύγχρονο σημερινό γήπεδο.
