*Άρθρο της Ελένης Μαυρουλή Kλείστηκες στο σπίτι σου; Έκλεισες τα παράθυρα; Έβαλες και το air condition ε; όλα καλά. Αύριο θα μπορείς ν’ α...
Kλείστηκες στο σπίτι σου; Έκλεισες τα παράθυρα; Έβαλες και το air condition ε; όλα καλά. Αύριο θα μπορείς ν’ ανασάνεις λες. Άντε το πολύ μεθαύριο. Όλα καλά. Το τσιμέντο δεν καίγεται. Ο ήλιος σκοτείνιασε. Στάχτη. Ζαρώνεις την μύτη. Βήχεις λίγο. Αλλά δεν τρέχει κάτι. Όλα καλά. Θα περάσει αύριο. Μοιάζει λίγο σαν ταινία. Αυτές της καταστροφής. Αλλά αυτές έχουν χολυγουντιανό τέλος. Αλλάζεις κανάλι. Πόση ποσότητα πυρκαγιάς και καταστροφής να καταναλώσεις; Τόσα μας βαραίνουν. Όχι άλλο. Κάτι ευχάριστο. Κάνε zapping. Δες survivor. Δες έστω master chef. Άλλος πλανήτης. Όλα καλά.
Αυτό που δεν κατάλαβες ήταν ότι αυτό που ανέπνευσες, ήταν χιλιάδες στρέμματα δάσους. Ήταν δεκάδες χιλιάδες δέντρα που βούιξαν τον πόνο τους όταν φλέγονταν. Δεν το ξέρες; Ότι και τα δέντρα πονάνε; Μουρμουρίζουν ανατριχιαστικά ξεψυχώντας. Μετά από χρόνια, δεκάδες χρόνια που τους πήρε για να μεγαλώσουν. Να μεγαλώσουν για να σου δώσουν σκιά, για να γίνουν καταφύγιο άλλων πλασμάτων, για να έχεις τις ανάσες σου.
Αυτό που δεν κατάλαβες ήταν ότι ανέπνευσες την καμένη σάρκα δεκάδων χιλιάδων άγριων και μη ζώων. Μανάδες με μωρά. Είναι η εποχή. Έχουν και αυτά τα μωρά μανάδες. Έχουν και αυτές οι μανάδες μωρά. Κάηκαν ζωντανά. Βασανιστικά. Αργά. Και εσύ το ανέπνευσες. Ανέπνευσες το θάνατό τους. Έκλεισες τα αυτιά στις κραυγές και στο αγκομαχητό τους. Κόπηκαν αλυσίδες ζωής. Κρίκοι. Νομίζεις ότι εσύ είσαι τι; Η κορυφή από κάτι; Κρίκος είσαι.
Αν νομίζεις ότι το περιούσιο είδος του πλανήτη είναι ο άνθρωπος, τότε ετοιμάσου και για άλλα. Αν σε τρομάζουν τα ακραία καιρικά φιανόμενα, ετοιμάσου και για άλλα. Αν σε τρομάζουν οι πανδημίες, ετοιμάσου και για άλλες.
Δεν είναι η μοίρα σου. Εσύ είσαι η μοίρα σου.
Εσύ δεν άφησες χώρο για τίποτε άλλο στον πλανήτη. Εσύ δεν σεβάστηκες κανένα άλλο πλάσμα, κανένα άλλο είδος ζωής πάνω σε τούτη τη γη. Μα… αναρωτιέσαι. Εσύ προσωπικά; Ναι κι εσύ προσωπικά. Γιατί εσύ γύρισες το κεφάλι αλλού όταν για τα φράγκα κάποιων λίγων ξεκοίλιαζαν όλη τη γη, μόλυναν το νερό, βρώμιζαν τις θάλασσες. Γιατί εσύ δεν ενδιαφέρθηκες καν να μάθεις πόσα φάρμακα και χημικά έχει αυτό που τρως. Γιατί εσύ γύρισες το βλέμμα, όταν για να έχουν κέρδος οι λίγοι, εξολοθρεύονταν ολόκληρα είδη ζώων. Γιατί εσύ δεν σήκωσες τη φωνή σου, για όλα αυτά που δεν έχουν φωνή.
Μα εσύ δεν σήκωσες φωνή όταν σκότωναν και άλλους ανθρώπους. Όταν διέλυαν χώρες. Όταν γίνονταν ολόκληροι λαοί πρόσφυγες. Τι σε νοιάζει ε; τι σε κόφτει; Είναι μακριά. Είναι κακοί,. Είναι αλλόθρησκοί. Έχουν άλλο χρώμα. Κάτι θα έκαναν. Έψαξες; Όχι. Αμάσητα κατέβασες ό,τι σου σέρβιραν στην οθόνη πριν από το survivor. Που να τρέχεις. Κοίτα τη δουλειά σου.
Αν δεν έχεις καταλάβει, όσο εσύ κοιτάς «τη δουλειά» σου και τη βολή σου, το σύμπαν γύρω σου καταστρέφεται. Και αν νομίζεις ότι θα αλλάξεις κανάλι και θα σωθείς, κάνεις μεγάλο λάθος. Τι νομίζεις; Ότι είσαι ο «ομφαλός της γης»; Ότι τα πάντα γυρνάνε γύρω από εσένα; Ή ότι εσένα δεν θα σε αγγίξει τίποτε;;;
Την ώρα που θα καίγεσαι εσύ, δεν θα υπάρχει κανείς να φωνάξει για εσένα. Την ώρα που θα διώχνουν εσένα από το σπίτι σου, από ό,τι θεωρείς «χώρο» σου, κανείς δεν θα υπάρχει να σε σώσει. Δεν θα έχεις σκιά να ξαποστάσεις, δεν θα έχεις άλλο πλάσμα να σε συμπονέσει. Δεν θα έχεις αέρα να πάρεις ανάσα.
Γιατί αν δεν έχεις καταλάβει, αυτό που ανέπνευσες μαζί με τις στάχτες, εκτός από την εγκληματική σου αδιαφορία, ήταν ο δικός σου θάνατος.
Πηγή: www.toperiodiko.gr
