Στη συνέχεια του α' μέρους, στο οποίο παρουσιάστηκαν τα πρώτα εννέα γήπεδα που έχουν αναγκαστικά περάσει στην αφάνεια, ας πάμε τώρα στ...
Στη συνέχεια του α' μέρους, στο οποίο παρουσιάστηκαν τα πρώτα εννέα γήπεδα που έχουν αναγκαστικά περάσει στην αφάνεια, ας πάμε τώρα στα υπόλοιπα που γράφτηκαν μεγάλες ή μικρές ιστορίες, πάντα με πρωταγωνιστές ομάδες και χωριά που έζησαν στο δικό τους ποδοσφαιρικό "ναό" το όνειρό τους.
Ανηφορίζοντας στο βουνό των Λευκακίων, δέσποζε το χωμάτινο γήπεδο του χωριού. Για αρκετά χρόνια η ομάδα της Α.Ε. Λευκακίων αγωνίστηκε μέχρι και την Α' Κατηγορία, πριν μεταφέρει τις δραστηριότητές της κι αυτή στο γήπεδο του Δρεπάνου.
Περνάμε ίσως στο πιο μικρό γήπεδο που παίχτηκε ποδόσφαιρο στο νομό Αργολίδας. Το γήπεδο του Καρατζά, δεν πρέπει να κινδυνεύει να χάσει την πρώτη θέση από άλλον αγωνιστικό χώρο, ως προς το μέγεθος των διαστάσεων..
Ακολουθεί ένα γήπεδο που ανέδειξε μερικούς σημαντικούς ποδοσφαιριστές που έφτασαν μέχρι την Α' Εθνική. Το Μάνεσι, μπορεί να καυχιέται ότι "γέννησε" τον Δουβίκα και τον Καραμάνο, όμως το γήπεδό του παρά το γεγονός ότι γνώρισε και μεγάλες δόξες, αυτή τη στιγμή περιμένει σιωπηλό και στη μοναξιά του, πότε θα ξαναζωντανέψει και πάλι. Ο Μήδας πλέον αγωνίζεται στο γήπεδο της Αγίας Τριάδας.
Στην περίπτωση που ακολουθεί, στη Νέα Τίρυνθα, θα χρειαστεί οι παλιότεροι να επιστρατεύσουν τη φαντασία τους, αφού το οικόπεδο του γηπέδου μετατράπηκε σε ένα υπέροχο κτήμα με αμπέλια.Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, το σχέδιο δείχνει το παλαιό σχήμα του γηπέδου. Εκεί αγωνίστηκε ο Προίτος Νέας Τίρυνθας για πολλά χρόνια μάλλον από την αρχή της δεκαετίας του ΄70, μέχρι την κατασκευή του σύγχρονου σταδίου αρχές του 21ου αιώνα.
