Το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα μπορεί να είναι μια απλή νίκη, ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος, μια βολική ισοπαλία ή μια ντροπιαστική ...
Το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα μπορεί να είναι μια απλή νίκη, ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος, μια βολική ισοπαλία ή μια ντροπιαστική ήττα. Όλα αυτά, διαρκούν από λίγο, μέχρι ελάχιστα. Κι αυτό γιατί ο αγώνας που ακολουθεί αναγκάζει τις ομάδες να επικεντρωθούν σ' αυτόν. Η ευκαιρία να εξιλεωθούν αν έχουν ηττηθεί προηγουμένως περιμένει. Όπως και η υποχρέωση να διατηρήσουν την καλή εικόνα του προηγούμενου παιχνιδιού, αν έχουν κερδίσει. Όπως και νάχει, το αποτέλεσμα ενός και μόνο παιχνιδιού, είναι μια απλή γραφή στην άμμο της θάλασσας. Με το πρώτο κύμα, θα σβηστεί.
Ιστορικές ομάδες, έχουν υποστεί ντροπιαστικές ήττες. Σε μια δύσκολη στιγμή της ιστορίας τους, σε μια άτυχη μέρα, για οποιοδήποτε λόγο, έζησαν εφιαλτικές στιγμές. Όλες μα όλες, ξεπέρασαν το σοκ και επανήλθαν σε ένδοξες μέρες. Ο αγωνιστικός χώρος, μπορεί ναπληγώνει αλλά δεν σκοτώνει. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι ο στίβος της ζωής. Εκεί που σου δίνεται η ευκαιρία να μετατρέψεις την αποτυχία, σε θρίαμβο.
Όμως, σχεδόν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, εκεί που ο ιδρώτας από τις προσπάθειες των παικτών ποτίζει το χορτάρι, όλοι οφείλουν να σέβονται τον οποιοδήποτε μόχθο. Ακόμη κι εκείνη την προσπάθεια που δεν στάθηκε αρκετή. Ακόμη, ακόμη κι εκείνη την προσπάθεια που δεν μπόρεσε να γλυτώσει μια ομάδα από συντριβή. Η ώρα της αυστηρής κριτικής, είναι την επόμενη μέρα. Μόνο τότε, οι υπεύθυνοι μιας ομάδας μπορούν -και πρέπει- να κρίνουν αυστηρά τους πρωταγωνιστές. Αν, ως επιλογή, είναι τόσο αποτυχημένη, η διαδικασία της απόλυσης είναι η μεγαλύτερη τιμωρία. Σε προσωπικό επίπεδο, ακόμη και οι χειρότεροι, αλήθεια ποιος τους επέλεξε, δικαιούνται μια βραδιά υπομονής και συμπάθειας.
Η θλιβερή εικόνα στο Ολυμπιακό Στάδιο, δεν πλήγωσε απλά την αξιοπρέπεια όσων αγαπούν μια ιστορική ομάδα. Μπορεί η πίκρα από την ήττα να στεναχώρησε αλλά η προσβλητική στάση από "οπαδούς" να κρατούν όρθιους τους ποδοσφαιριστές και να τους κατσαδιάζουν λες και μπορεί να διορθωθεί, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το οτιδήποτε, μοιάζει να βαραίνει σαν ταφόπλακα στην υπερηφάνεια χιλιάδων αγνών φιλάθλων, η οποία έτσι κι αλλιώς τσαλαπατιέται τον τελευταίο καιρό.
Κάθε Σύλλογος, διοικείται από υπεύθυνους ανθρώπους που βάζουν και χρήματα αλλά και αγαπούν τις ομάδες τους. Η πραγματική αγάπη όμως, φαίνεται στις δύσκολες στιγμές. Ακόμη κι αν οι επιλογές τους αποδεικνύονται θλιβερές και μικρής δυναμικότητας για έναν μεγάλο Σύλλογο, υπάρχει πάντα χρόνος για να βελτιωθούν όλα. Εκείνο που δεν αλλάζει όμως τώρα, είναι η χαμένη εκτίμηση σε όσους εγκατέλειψαν τους παίκτες, που σίγουρα έχουν τεράστια ευθύνη, στα χέρια αυτόκλητων δικαστών. Το ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές πρέπει να βρουν αλλού εργασιακή στέγη, είναι αυτονόητο. Αυτός που τους επέλεξε όμως, ίσως ήρθε η ώρα να κάνει τη αυτοκριτική του. Γιατί από τους αγνούς φίλους της ομάδας, έχει ήδη κριθεί.
