Κάθε Σαββατοκύριακο τα γήπεδα του νομού έσφυζαν από ζωή. Από δεκάδες μέτρα μακριά, μπορούσες να ακούσεις τις φωνές. Άλλοτε από πανηγυρισ...
Κάθε Σαββατοκύριακο τα γήπεδα του νομού έσφυζαν από ζωή. Από δεκάδες μέτρα μακριά, μπορούσες να ακούσεις τις φωνές. Άλλοτε από πανηγυρισμούς, άλλοτε από διαμαρτυρίες άλλοτε από μια απογοήτευση. Τα γήπεδα όπου τα όνειρα, τα σχέδια και οι προσδοκίες ή έπαιρναν σάρκα και οστά ή σωριάζονταν σαν τραπουλόχαρτα. Για να γίνει μετά ο απολογισμός της μέρας, μέσα από πανηγύρια ή γκρίνιες και να ξεκινήσει ξανά ο κύκλος της "ζωής" με την προετοιμασία για το επόμενο ματς. Εκείνο που, θα ξανάφερνε το χαμόγελο στους πρωταγωνιστές και θα αρνιόταν πεισματικά να παραδώσει τα όπλα. Γιατί, Αθλητισμός σημαίνει παλεύω, προσπαθώ, μάχομαι και ΖΩ.
Τα γήπεδα... Το δεύτερο σπίτι μας. Εκεί που χτίστηκαν φιλίες. Εκεί που ολοκληρώθηκε ο χαρακτήρας μας. Εκεί που κλάψαμε από χαρά, από συγκίνηση, από στεναχώρια. Εκεί που βρήκαμε το σκοπό μιας μάχης. Εκεί που μάθαμε να διεκδικούμε, να μην εγκαταλείπουμε. Τα γήπεδά μας, δεν είναι ένας τόπος που "βρίζουν" όπως αρκετοί πιστεύουν. Είναι ο τόπος που η "βρισιά" είναι το λάθος που μας διορθώνει. Η εκτόνωση της στιγμής που μας μαθαίνει το σεβασμό. Είναι το δικό μας Σχολείο. Με τους δικούς του κανόνες και κώδικα συμπεριφορών.
Και τώρα..Βλέπουμε τα γήπεδα κλειστά. Έρημα και άδεια. Παραδομένα σε αλλόκοτα σχέδια και περιορισμούς, χωρίς τη νεολαία να αθλείται, χωρίς τους φιλάθλους που παρακολουθούν με αγωνία, χωρίς τους παράγοντες που φιλοδοξούν. Και οι μέρες κυλούν. Άδειες κι αυτές. Χωρίς αύριο. Χωρίς ένα όνειρο. Χωρίς την αγωνία για το ματς της Κυριακής.
Πέρασαν τέσσερις μήνες πρωτόγνωρης αποχής. Για πρώτη φορά, τα γήπεδα έκλεισαν για τόσο μεγάλο διάστημα, χωρίς η μέρα επαναλειτουργίας να είναι γνωστή. Όμως.. Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν στα γήπεδα, είναι πλασμένοι από διαφορετικό DNA και φτιαγμένοι από ξεχωριστό μέταλλο. Αποφασισμένοι να επιστρέψουμε πιο δυνατοί και πιο παθιασμένοι σ' αυτό που αγαπήσαμε. Με το βλέμμα στο αύριο, αισιόδοξα και δυνατά.
Είμαστε εμείς που θα γεμίσουμε τα γήπεδα ξανά. Που θα φωνάξουμε, θα αναμετρηθούμε με εαυτούς και αντιπάλους. Που θα γκρινιάξουμε για όλα και για όλους. Που θα διεκδικήσουμε τη νίκη για να γευτούμε τη χαρά της επιτυχίας. Είμαστε εμείς που θα χαρίσουμε στους φίλους μας τη συγκίνηση και θα ολοκληρωθούμε μέσα από την προσφορά μας στο σύνολο. Εμείς που θα ζωντανέψουμε ξανά τους χώρους που λατρέψουμε.
Η θλίψη από τα άδεια γήπεδα, δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Μετράμε τις μέρες σαν τους φαντάρους. Ας ετοιμαστούμε για τη μεγάλη επιστροφή.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ..!!
