ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΥΜΒΟΛΟ Μια από τις ομορφότερες ιστορίες αυτού του κόσμου, έγραψε προχτές τον επίλογό της με τον θάνατο του Ντικ Χόιτ, το...
ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΥΜΒΟΛΟ
Μια από τις ομορφότερες ιστορίες αυτού του κόσμου, έγραψε προχτές τον επίλογό της με τον θάνατο του Ντικ Χόιτ, του ανθρώπου που έγινε παράδειγμα ζωής. Έφυγε στον ύπνο του στο σπίτι του στη Μασαχουσέτη σε ηλικία 81 ετών, έχοντας κερδίσει επάξια το να αποτελεί ένα αιώνιο σύμβολο αφοσίωσης του πατέρα προς το παιδί του. Από το 1977 έσπρωχνε αγόγγυστα το αναπηρικό καρότσι του τετραπληγικού Ρικ σε Μαραθώνιους και άλλους επίπονους αγώνες, μόνο και μόνο επειδή είχε καταλάβει πως αυτό άρεσε στον γιό του και έδινε νόημα στην παράλυτη ζωή του.
Ο Ντικ Χόιτ είχε αρνηθεί πεισματικά να βάλει τον Ρικ σε ίδρυμα, όπως του συνέστησαν οι γιατροί, όταν ως νεογέννητο το 1962 διαγνώστηκε με εγκεφαλική παράλυση, μετά από σοβαρή επιπλοκή στον τοκετό. Το 1972 μια ομάδα φοιτητών και καθηγητών του Πανεπιστημίου Ταφτς, κατασκεύασε έναν υπολογιστή, που επέτρεπε στον Ρικ να επικοινωνεί επιλέγοντας γράμματα με ένα άγγιγμα του κεφαλιού του. Οι πρώτες λέξεις που έγραψε ήταν «Go Bruins», για την ομάδα χόκεϊ της Βοστώνης. «Δεν είχαμε ιδέα ότι παρακολουθούσε σπορ», είχε πει τότε ο πατέρας του.
Και λίγο καιρό αργότερα ο Ρικ ζήτησε να λάβει μέρος σε μία κούρσα 5 μιλίων, που διοργανώθηκε ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για έναν συμμαθητή του, ο οποίος είχε παραλύσει μετά από ατύχημα. Αυτό ήταν! Ο πατέρας έτρεξε για πρώτη φορά το καροτσάκι του γιού του σε αγώνα δρόμου και ο ενθουσιασμός του Ρικ ήταν τέτοιος, που έγινε σκοπός ζωής για τον Ντικ.
Από τότε έτρεξαν μαζί σε 72 Μαραθώνιους και μετείχαν σε περισσότερους από 250 αγώνες τρθιάθλου, εκ των οποίων μάλιστα οι 6 κατηγορίας Ironman. Σύντομα οι δυό τους έγιναν σύμβολο έμπνευσης και ελπίδας για εκατομμύρια νέους με αναπηρία, ώστε να βγουν από την κοινωνική απομόνωση και να αποκτήσουν την αυτοεκτίμησή τους.
Το 1981 δήλωσαν για πρώτη φορά συμμετοχή στον διάσημο Μαραθώνιο της Βοστώνης και παρά το γεγονός ότι οι διοργανωτές ήταν πολύ επιφυλακτικοί στο να τους βάλουν να τρέξουν μαζί με τους αθλητές, το πείσμα και η επιμονή του Ντικ τους έπεισε. Από τότε, η «Team Hoyt» όπως ονομάστηκε το δίδυμο πατέρα και γιού, δεν έλειψε ούτε μια χρονιά από αυτόν τον αγώνα, ολοκληρώνοντας 32 φορές την επίπονη διαδρομή, μέχρι το 2014, που ο Ντικ αναγκάστηκε να αποσυρθεί, καθώς ήταν πλέον 74 ετών.
Η Βοστώνη θέλοντας να τιμήσει αυτό το δίδυμο αγάπης και ψυχικής δύναμης, έστησε ένα άγαλμα στην αφετηρία του Μαραθωνίου, για να υπενθυμίζει σε όλους τη δύναμη της θέλησης και της αφοσίωσης. Και πρόσθεσε τη φράση «Yes, You Can!»… Ναι, μπορείς!
