Στις γειτονιές και στα "αλώνια" που πρωτοκλωτσήσαμε όλοι μια μπάλα, οι άγραφοι κανόνες έπρεπε να τηρούνται με θρησκευτική ευλάβ...
Στις γειτονιές και στα "αλώνια" που πρωτοκλωτσήσαμε όλοι μια μπάλα, οι άγραφοι κανόνες έπρεπε να τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Πέραν των πολύ γνωστών, όπου ο εύσωμος ή λιγότερο καλός έπαιζε "τέρμα", ο άτεχνος "άμυνα", ο δυνατός και ανθεκτικός στο κέντρο και ο "πονηρός" στην επίθεση, υπήρχαν κι άλλοι, λιγότερο γνωστοί.
Ο κάτοχος της μπάλας, αποκτούσε το δικαίωμα να φτιάχνει τις συνθέσεις, ενώ διάλεγε και τη θέση που ήθελε να παίξει. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία είχε αποφασιστική και καθοριστική γνώμη στις αμφισβητούμενες φάσεις - και ήταν πάρα πολλές- ενώ δεν επιδεχόταν αμφισβήτησης η άποψη του θύτη. Αν ο αμυντικός που κατηγορούνταν ότι η μπάλα βρήκε στο χέρι του, το παραδεχόταν ο ίδιος, οι αντεγκλήσεις διακόπτονταν επί τόπου.
Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις, όταν ο τερματοφύλακας δεχόταν εύκολα γκολ, κάποιος περισσότερο θιγμένος από τους άλλους, αναλάμβανε να σώσει τα προσχήματα. Αν δεν τα κατάφερνε κι αυτός, αναλάμβανε άλλος.
Τέλος, υπήρχε και μια συμπεριφορά, που συμβάδιζε απόλυτα με την εγωϊστική πλευρά μερικών ποδοσφαιριστών, που αναλάμβαναν να ξεπλύνουν τη ντροπή ενός ατομικού λάθους, με μια πρωτοβουλία που απεδείκνυε την ατομική ικανότητα, στο να υπερισχύσει η θετική πλευρά και να ξεχαστεί η αρνητική. Μιλάμε για το αυτογκόλ, όπου ο παίκτης που είχε υποπέσει στο τεράστιο για τα παιδικά μέτρα, σφάλμα, περνούσε στην επίθεση με σκοπό να ξεπλύνει την προσωπική ντροπή. Συνήθως, υπό τις επικρατούσες συνθήκες, το κατάφερνε. Αν όχι, η "ρετσινιά" τον συνόδευε για καιρό.
Πολλοί ποδοσφαιριστές, συνέδεσαν το όνομά τους με δύο γκολ σε ένα παιχνίδι. Λιγότεροι όμως, κατάφεραν να πετύχουν δύο τέρματα, το ένα υπέρ της ομάδας τους και το άλλο κατά. Ένας όμως, έσπασε τα κοντέρ. Κατάφερε να πετύχει 4 (!) τέρματα και το παιχνίδι να λήξει 2-2.
Στις 20 Μαρτίου του 1976 ο αμυντικός της Άστον Βίλα Κρις Νίκολ σκόραρε 4 τέρματα. Το πρόβλημα ήταν πως δύο από αυτά τα γκολ ήταν στο τέρμα της ομάδας του και υπέρ της Λέστερ, στο τελικό 2-2. Ο Νίκολ δύο φορές έδωσε το προβάδισμα στις 'αλεπούδες' και ισάριθμες πήρε ρεβάνς από τον εαυτό του. Ο ίδιος θυμάται γελώντας το σκηνικό. Το παράπονο του είναι πως δεν μπόρεσε να πάρει την μπάλα του αγώνα. "Το τρίτο γκολ, δεύτερο για τη Λέστερ, ήταν εκπληκτικό. Το καλύτερο τέρμα που έχω πετύχει. Με κεφαλιά - ψαράκι. Κανείς γκολκίπερ στον κόσμο δεν θα το έσωζε. Ευτυχώς με το τέταρτο γκολ που πέτυχα, ισοφαρίσαμε. Ήταν ανακούφιση. Αφού λοιπόν είχα πετύχει όλα τα τέρματα σε μια ισοπαλία 2-2, ζήτησα από τον διαιτητή την μπάλα του αγώνα. Μου είπε 'όχι. Αυτό είναι το τελευταίο μου παιχνίδι και θα την κρατήσω'. Ατύχησα. Η πρώτη φορά που πέτυχα 4 τέρματα με την φανέλα της Βίλα και δεν πήρα καν την μπάλα".
