Page Nav

HIDE

Breaking News:

FALSE
HIDE_BLOG
latest

Βάλε Μάρτη. Η Άνοιξη έρχεται

   Ο Μάρτης και τα έθιμά του.   Ο Μάρτης φημίζεται για τόσα πράγματα! Πόσοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι ο 3ος μήνας του χρόνου πήρε το όν...

  


Ο Μάρτης και τα έθιμά του.

 Ο Μάρτης φημίζεται για τόσα πράγματα! Πόσοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι ο 3ος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από το λατινικό "Martius", δηλαδή από τον θεό Άρη, που θεωρείτο ο γενάρχης των Ρωμαίων; Εκεί δε που ξεπερνάει όλους τους μήνες είναι οι παροιμίες, με τη Σαρακοστή και τη νηστεία (λείπει, άλλωστε, ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;), με την Καθαρά Δευτέρα, την Εθνική Επέτειο, με τον καιρό που δεν ξέρει τι του γίνεται (“Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης” και “Από Μάρτη καλοκαίρι και από Αύγουστο χειμώνα”) και φυσικά με τα πασίγνωστα λευκοκόκκινα βραχιολάκια που αποτελούν το“σήμα κατατεθέν” του. 


Βάζουμε Μάρτη για να μην μας κάψει..

Έτσι συνηθίζει να λέει ο λαός, αλλά και οι μανάδες μας, που μανιωδώς μας έδεναν τη λευκοκόκκινη κλωστή στο χέρι την 1η του Μαρτίου. Έτσι προστάζει η παράδοση τις μανάδεςστη χώρα μας,  να πλέκουν και να δένουν τον Μάρτη στο χεράκι των παιδιών για να μην τα πιάσει ο ήλιος! Το δίχρωμο αυτό βραχιόλι – λένε ότι – σε προστατευτεί από το κάψιμο του ήλιου και όχι μόνο.
Μπορεί πλέον να έχει εμπλουτιστεί δημιουργικά και με αρκετά άλλα ευφάνταστα αξεσουάρ αυτό το βραχιολάκι (το οποίο φυσικά και δεν είναι μόνο από απλές κλωστούλες), αλλά το έθιμο παραμένει σταθερό.

Τι μας λέει το έθιμο;

Το έθιμο θέλει τις μανούλες να πλέκουν τον Μάρτη την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου και να τον φοράνε στο χεράκι του παιδιού την πρώτη μέρα του Μάρτη. Σε μερικές περιοχές φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Μάλιστα, λένε ότι όταν το βγάζεις στο τέλος του μήνα, δεν το πετάς! Άλλοι λένε ότι το αφήνουμε πάνω στις αμυγδαλιές ή στις τριανταφυλλιές είτε για να ανθοφορήσουν είτε για να το πάρει το πρώτο χελιδόνι και να χτίσει τη φωλιά του. Κάποιοι άλλοι πιο παλιοί λένε  πως πρέπει να το κάψεις με το φως της λαμπάδας την Ανάσταση ή να το δέσεις στο πόδι του αρνιού την Κυριακή του Πάσχα για να μην αρπάξει. Το συμπέρασμα είναι ένα: Στο τέλος του μήνα το βγάζεις και δεν το πετάς!

  Από που μας έρχεται ο Μάρτης;

 

 Με το σχετικό καμάρι μπορούμε να πούμε ότι, η χώρα μας διεκδικεί τις ρίζες του εθίμου αυτού, καθώς το πρωτοσυναντάμε στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, που την αποκαλούσαν “Κρόκη”, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες φορούσαν Μάρτη και μάλιστα οι κοπέλες στόλιζαν με Μάρτη και το άγαλμα της Αθηνάς. Ο Παυσανίας λέει πως το έθιμο αυτό το είχαν πάρει από τους Αιγυπτίους. Όταν τελείωνε ο μήνας έπλεναν την κόκκινη κλωστή (ταινία) στον Ιλισό και την έκρυβαν για τον άλλο χρόνο. Έτσι η ταινία αυτή πήγαινε από γενιά σε γενιά και όσο πιο παλιά ήταν τόσο πιο γούρικη θεωρείτο. Το χρώμα που έχουν οι κλωστές φυσικά και δεν είναι τυχαίο, καθώς στις λαϊκές δεισιδαιμονίες, το λευκό και το κόκκινο χρώμα θεωρείται ότι προστατεύουν και αποτρέπουν κάποιο κακό. 

 Είναι τελικά μόνο δικό μας έθιμο;


Ίσως να μην είναι πολύ γνωστό, αλλά η Μαρτιά ή Μάρτης είναι ένα έθιμο που συναντάμε και σε άλλες χώρες των Βαλκανίων. Στη Ρουμανία το αποκαλούν Μαρτιζόρ, στην Αλβανία,  Βορόρε και στη Βουλγαρία, Μαρτενίτσα. 
Στην Αλβανία το έθιμο ισχύει  το ίδιο,  όπως και στην Ελλάδα. Ενώ στη Βουλγαρία, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές (τις Μαρτενίτσες). Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία. Στη Ρουμανία, το Μαρτιζόρ είναι στολίδι φτιαγμένο από κόκκινη και άσπρη κλωστή. Στη λαογραφία της Ρουμανίας το κόκκινο χρώμα συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και το λευκό την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο - και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της χώρας.
 Όπως και νάχει, ο Μάρτης σηματοδοτεί τον ερχομό της Άνοιξης και όλα αρχίζουν να αλλάζουν. Η φύση μας κλείνει το μάτι, οι κρύες μέρες μένουν πίσω και η αισιοδοξία της προσδοκίας γεμίζει τις σκέψεις μας με χαμόγελο. Το ασπροκόκκινο "Μαρτάκι" στο χέρι, απλά πιστοποιεί το συναίσθημα που μας κατακλύζει.