Η Σοφία Καψούρου γεννήθηκε στο Άργος. Από μικρή ηλικία ταξίδευε συχνά σ'έναν παραμυθένιο κόσμο, που έπλαθε μόνη της. Συνομιλούσε με ...
Η Σοφία Καψούρου γεννήθηκε στο Άργος. Από μικρή ηλικία ταξίδευε συχνά σ'έναν παραμυθένιο κόσμο, που έπλαθε μόνη της. Συνομιλούσε με φανταστικούς ήρωες, "πάντα χαμηλόφωνα και πάντα το μεσημέρι, όταν οι δικοί μου κοιμούνταν", όπως εκμυστηρεύεται η ίδια. Έπλαθε διαλόγους, ανέτρεπε την πραγματικότητα με μια φυγή στο παιδικό της όνειρο, εκεί που κρατούσε ολοδικό της και για δική της αποκλειστικά χρήση, το περιβόλι της δημιουργίας της. Αυτό που λίγα χρόνια αργότερα, θα μας χάριζε ποιητικά και θεατρικά έργα.
Είναι απόφοιτος της Σχολής Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και της δραματικής σχολής Ίασμος. Είναι θεατρική συγγραφέας, ηθοποιός, στιχουργός και σκηνοθέτις.
"Ανήκει στη χορεία των σύγχρονων δημιουργών που διακονούν απαιτητικά και γόνιμα τη λογοτεχνία, τη θεατρική γραφή, τη στιχουργική, την υποκριτική και τη σκηνοθεσία", σύμφωνα με όσα λέει η Ειρήνη Αιβαλιώτου.
Οι «Ερωμένες στον καμβά» ήταν το πρώτο της βιβλίο. Ανέβηκε σε τρία διαφορετικά θέατρα επί σειρά ετών. Mεταφράστηκε στα Ιταλικά ενώ συμμετείχε σε Διεθνές Καλλιτεχνικό Φεστιβάλ. Η ίδια σε παλαιότερη συνέντευξή της για το έργο αυτό, δηλώνει:
Μέσα από τη δράση του Εθνικού Θεάτρου "Ο συγγραφέας του μήνα" ακολουθεί ο "Σούμαν" όπου αναδεικνύεται, βρίσκει τη θέση του στο ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου και επαναλαμβάνεται την επόμενη χρονιά ως κεντρική παραγωγή.. Το έργο παίζεται στη Νέα Σκηνή "Νίκος Κούρκουλος".
Η Σέξτον και τα Κογιότ, το τρίτο της θεατρικό έργο, παίχτηκε για δύο χρόνια στην Αθήνα (2018-2019), στον Πολυχώρο Vault Theatre Plus και σε θεατρικές σκηνές στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία της ίδιας. Παρουσιάστηκε στην επετειακή έκδοση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά Η δυναμική του ελληνικού λόγου στο θέατρο.
Ως στιχουργός συνεργάζεται με τον καταξιωμένο και βραβευμένο Έλληνα συνθέτη Μίνω Μάτσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ενδεικτικά: στο έργο Του Κουτρούλη ο γάμος του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή σε σκηνοθεσία Σμαράγδας Καρύδη, Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου (2019-2020) και στις ταινίες Φαντασία του Αλέξη Καρδαρά και Ευτυχία του Άγγελου Φραντζή. Στην ταινία-αφιέρωμα στη μεγάλη Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου "Ευτυχία" γράφει τους στίχους για το ομώνυμο τραγούδι της ταινίας, συμμετέχοντας έτσι καθοριστικά στην επιτυχία της. Η ίδια μας λέει:
"Το τραγούδι για την Ευτυχία μού βγήκε αβίαστα. Σαν να περίμενε από καιρό μέσα μου την ευκαιρία να ξεμυτίσει. Καθένας και το πάθος του. Καθένας και η ζαριά του. Άλλωστε τι είναι η ζωή μας; Ένας διαρκής τζόγος. Ποντάρουμε στην ευτυχία, τα χάνουμε όλα και ποντάρουμε ξανά. Με την ελπίδα να ρεφάρουμε. Ξανά και ξανά".
Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει, εκτός από τα έργα της Ερωμένες στον καμβά, Η Σέξτον και τα Κογιότ σε αρκετές παραστάσεις και έργα ρεπερτορίου, όπως Άνθρωποι και Ποντίκια του Τζον Στάινμπεκ, Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάιλντερ, Δραματικό και Μουσικό Πρελούδιο για τον Κωνσταντίνο Καβάφη, Βάκχες του Ευριπίδη. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει σε ταινίες ανάμεσα στις οποίες η διεθνής συμπαραγωγή Αυστραλίας-Ελλάδας The Kings of Mykonos.
Έχει συνεργαστεί δύο φορές με τον σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινό, καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου την περίοδο 2015-2019, ως ηθοποιός στην οπερέτα Πικ νικ του Θεόφραστου Σακελλαρίδη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (σύμπραξη με τη διεθνούς φήμης ορχήστρα Armonia Atenea - Πρώην Athens Camerata) και ως βοηθός σκηνοθέτη στο έργο Ο Βυσσινόκηπος του Άντον Τσέχοφ στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας. Συμμετείχε στο εργαστήριο του διακεκριμένου πολωνού σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι με θέμα την Οδύσσεια, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2019.
Διδάσκει θεατρική γραφή και θεατρική αγωγή.
Ο χρόνος τρέχει, με την ταχύτητα να πολλαπλασιάζεται σε βαθμό που αγγίζει τον ίλιγγο. Είναι επώδυνο και συνάμα μαγικό το να παρακολουθείς μία δημιουργό. Η ανάσα δυσκολεύει καθώς οι σκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη με κινηματογραφική ταχύτητα. Η επαφή μαζί της όμως σε αποζημιώνει στο έπακρο. Η πληρότητα που νιώθει κανείς απέναντι στην αφοπλιστική απλότητα των ανθρώπων που υπηρετούν την αληθινή Τέχνη, σε κάνει να λατρεύεις ακόμη περισσότερο αυτό που προς στιγμή σε "πληγώνει". Γιατί οι πνευματικές πληγές είναι εκείνες που αφήνουν το αίμα της ψυχής μας να τρέξει. Φέρνοντας έτσι, ακόμη πιο κοντά την πραγματική γιατριά, που δεν είναι τίποτε άλλο από το πλησίασμα στο διαχρονικά αληθινό που μας κάνει όλους παντοδύναμους απέναντι στην επίθεση του φτηνού, του λίγου και του προσωρινού.
Ένα μεγάλο εύγε για την μέχρι τώρα προσφορά της Σοφίας Καψούρου στον κόσμο του πνεύματος και μια ευχή από τα βάθη της καρδιά μας, να συνεχίσει για πάντα να αναζητά, να δημιουργεί και να χαρίζει απλόχερα το έργο της στην κοινωνία.
Argolidamagazine
