Περπατάει αγέρωχος στον εξηκοστό πρώτο χρόνο της ζωής του. Δραστήριος και μαχητικός, όπως την πρώτη μέρα που κάθισε σε πάγκο ποδοσφαιρικής ...
ΑΜ: «Δεν κουράστηκες Λουκά;» θα ήταν μια καλή ερώτηση για τη σύζυγό σου, μιας και όλες οι σύζυγοι των ανθρώπων του ποδοσφαίρου, ζηλεύουν τον μεγάλο και άδολο έρωτά τους με τη στρογγυλή θεά και επιζητούν, άλλες κομψά κι άλλες επιτακτικά, να σταματήσουν και να αφοσιωθούν επιτέλους στο σπίτι και την οικογένεια. Λοιπόν.. Δεν κουράστηκες;
ΛΚ: Η καραντίνα τόσων μηνών, απέδειξε ότι σ αυτό το διάστημα που τα γήπεδα είναι κλειστά, ότι μου λείπει πάρα πολύ. Γιατί, πολύ απλά, ο Αθλητισμός είναι αυτός που σου δίνει τις χαρές και τις λύπες, τόσο έντονα.. Αν εξαιρέσεις κάποιες προσωπικές χαρές, όπως η οικογένεια, η γέννηση των παιδιών, οι στιγμές που ζεις είναι τόσο έντονες, που μ αυτές, τελικά ζεις. Η διαδικασία του να αγωνίζεσαι, είναι αυτή που δίνει και νόημα στη ζωή.
AM: Ξεκίνησες από τον Παναργειακό. Ο μύθος λέει, ότι όποιος αντέξει τα αποδυτήρια του Παναργειακού, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πια. Πόση αλήθεια κρύβει ένας μύθος;
ΛΚ: Κρύβει πολύ μεγάλη αλήθεια, για δύο λόγους. Πρώτον, μπήκα στην ομάδα του Παναργειακού, 16 χρονών. Οι απαιτήσεις της ομάδας, δεν λογάριαζαν ηλικία. Ήσουν υποχρεωμένος ή να σταθείς όρθιος ή να αποχωρήσεις. Δεν υπήρχε η ανοχή του να είσαι μικρός, ούτε από την ομάδα ούτε από την εξέδρα. Δεύτερον, εκείνη την εποχή, ο καθένας από μας πίστευε στο στόχο του γιατί ίσως αγαπούσαμε πολύ και την ομάδα και την πόλη αλλά και την προσωπική φιλοδοξία. Επί πλέον, υπήρχε μια διάχυτη αγάπη του κόσμου προς την ομάδα, που μας έδινε πολύ μεγάλη δύναμη να αγωνιζόμαστε και να αντέχουμε τα πάντα. ΄Αρα, μπορώ να πω ότι ο «μύθος» είναι πέρα για πέρα αληθινός..
ΑΜ: Η συνέχεια στο τοπικό αλλά και σε ομάδες Β, Γ και Δ εθνικής, αρχίζουν να σχηματίζουν την προσωπικότητά σου και να διαμορφώνουν τη δημόσια εικόνα σου. Σκληρός, απαιτητικός, φωνακλάς όπου χρειάζεται. Άριστη φυσική κατάσταση, ψυχολογία στο ζενίθ, επιλογή και εμπιστοσύνη σε παίκτες- πολεμιστές. Είναι όντως έτσι;
ΛΚ: Για να πετύχεις τον στόχο σου, η σκληρή δουλειά, η ποιότητα των παικτών και η ύπαρξη σωστών παραγόντων είναι η καλύτερη συνταγή για να πετύχεις αυτό που θες. Η πορεία μου μέχρι τώρα, αυτό που λέω το πιστοποιεί. Από τις έντεκα (!) ομάδες που έχω δουλέψει, η κατάκτηση τίτλων με τις επτά απ’ αυτές και η άνοδος σε ανώτερη κατηγορία, δικαιώνει και τους παίκτες και τις Διοικήσεις που συνεργάστηκα ώστε να καταλήξουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα. Σ’ αυτή τη δουλειά, ο προπονητής κρίνεται κάθε μέρα. Ομάδες με στόχους, δεν συγχωρούν ολιγωρίες και λάθη. Άρα, συμφωνώ απόλυτα με την εικόνα που περιγράφετε, η οποία άλλωστε βγαίνει μέσα από τις υψηλές απαιτήσεις των ομάδων που εργάστηκα.
ΑΜ: Σχολές ΕΠΟ. Νέες αντιλήψεις, η εξέλιξη με οργανωμένη μορφή παράγει νέους προπονητές, γνώστες μεθοδολογίας, τακτικών αλλά και με έμφαση στην διαχείριση αθλητών και καταστάσεων. Τι φέρνει αλλά και τι αφαιρεί η νέα αυτή κατάσταση στο χώρο;
ΛΚ: Όλα αυτά, είναι προς θετική κατεύθυνση για την ανάπτυξη του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Από το 1985 που ξεκίνησα ως προπονητής και παρακολουθώντας την εξέλιξη της προπονητικής έχουν επέλθει σημαντικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πολύ μεγάλη προσπάθεια στον τομέα αυτό, με συνέπεια πολλά παιδιά της νεότερης γενιάς να έχουν πλήθος γνώσεων ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στο δύσκολο έργο του προπονητή.
ΑΜ: Διαιτητές. Πολλοί «υποφέρουν» από τις διαμαρτυρίες σου. Τελικά, το ποσοστό επηρεασμού στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, είναι τόσο μεγάλο από τις αποφάσεις τους;
ΛΚ: Αυτός που χτίζει μια πραγματικά καλή ομάδα, δεν έχει να φοβηθεί κανέναν διαιτητή. Πρώτα πιστεύω στις δυνατότητες της ομάδας μου και μετά σε οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο λάθος ενός διαιτητή. Για να είμαι ειλικρινής σε όλη αυτή την προπονητική πορεία ουδέποτε στα αποδυτήρια και στους παίκτες μου δεν μετέφερα μια αποτυχία, στον διαιτητή. Υπήρχαν στιγμές που πάνω στην μεγάλη ένταση μπορεί να «στεναχώρησα» κάποιους διαιτητές και τολμώ να ζητήσω δημόσια συγγνώμη, άσχετα αν είχα δίκιο ή άδικο στις αποφάσεις τους.
ΑΜ: Νέοι ποδοσφαιριστές. Ο χώρος του ποδοσφαίρου απαιτεί «αντρική» συμπεριφορά, τεράστια υπομονή, δύναμη και τσαμπουκά. Κάποτε, οι προπονητές μέχρι που χειροδικούσαν στους παίκτες. Τώρα, σχεδόν απαγορεύεται να τους φωνάξεις, γιατί ασκείται «λεκτική βία». Έχοντας ζήσει και δύσκολες στιγμές αλλά και με το ρόλο του εκπαιδευτικού, τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει;
ΛΚ: Όταν κάνεις πρωταθλητισμό αλλά και όταν διαχειρίζεσαι ομάδες που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, απαιτείται συγκέντρωση, ψυχικές δυνάμεις, εργατικότητα, φιλοδοξίες και στόχος. Όλα αυτά δημιουργούν μια χημεία για να φτάσεις στο αποτέλεσμα. Κατά την άποψή μου, η αυστηρή καθοδήγηση από τη μεριά του προπονητή και ο διαχωρισμός των ρόλων μέσα στην ομάδα, συνθέτουν μια διαδικασία που οι πιθανότητες να πετύχεις είναι μεγάλες.
ΑΜ: Οι φίλαθλοι συνεχώς λιγοστεύουν στα γήπεδα. Η παρακολούθηση μπορεί να γίνει πλέον και από την τηλεόραση, τα παιχνίδια πολλά, από παγκόσμιο ποδόσφαιρο μέχρι τοπικό, η επιλογή δύσκολη. Τι θα μπορούσε να ξαναγεμίσει τις κερκίδες;
ΛΚ: Το βλέπω πάρα πολύ δύσκολο. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Κάποτε, για να παρακολουθήσεις έναν αγώνα, έπρεπε να πας στο γήπεδο. Σήμερα το γήπεδο, έρχεται στο σπίτι σου. Το μοναδικό που πιστεύω ότι θα μπορούσε να συμβεί, είναι να καταφέρουμε να φέρουμε φιλάθλους ξανά στο γήπεδο δένοντάς τους με τις ομάδες, κυρίως ψυχικά και ταυτόχρονα το θέαμα που θα παρακολουθούν να είναι αντάξιο των προσδοκιών τους.
ΑΜ: Οι παράγοντες που έβαζαν λεφτά με το τσουβάλι, δυστυχώς χάθηκαν. Τώρα, υπάρχουν «επενδυτές» που στοχεύουν στο κέρδος, με οποιοδήποτε τρόπο. Τα κρατικά χρήματα, τέλειωσαν. Το στοίχημα, είναι θετικός ή αρνητικός παράγοντας στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου;
ΛΚ: Επανερχόμενος στο ψυχικό δέσιμο των παραγόντων με τις ομάδες εμφανώς στην εποχή μας, έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Οι λίγοι που παραμένουν ακόμα εύκολα απογοητεύονται και αποχωρούν. Αυτό οδηγεί στο μαρασμό του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, με αποτέλεσμα η μεγάλη δεξαμενή που είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο συνεχώς να στερεύει. Ο επαγγελματισμός χωρίς αυστηρούς κανόνες και χωρίς δικαιοσύνη οδηγεί τους ρομαντικούς παράγοντες προς αποχώρηση . Σε ότι αφορά το «στοίχημα» μπορεί να αποτελεί μια πηγή εσόδων αλλά κατά καιρούς διαβάζουμε τόσα πολλά, σε σημείο να μην μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Πιστεύω ότι η αυστηροποίηση των κανόνων, ο περισσότερος έλεγχος και η σκληρή τιμωρία είναι το αντίδοτο.
ΑΜ: 2041..Τόσο μακριά, αλλά και τόσο κοντά. Δώσε μια εικόνα του ποδοσφαίρου, τότε. Πως το φαντάζεσαι;
ΛΚ: Με όλα αυτά που μας συμβαίνουν, νομίζω ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε πρόβλεψη. Τη στιγμή που κανείς μας, δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί αύριο..(γέλια). Όμως, μέσα στην μακρόχρονη πορεία μου, θέλω μέσα από την ψυχή μου να ευχαριστήσω τον απλό φίλαθλο κόσμο, τους εκατοντάδες ποδοσφαιριστές που συνεργάστηκα και τους παράγοντες του Αργολικού ποδοσφαίρου, γιατί χωρίς την τεράστια βοήθεια όλων αυτών δεν θα μπορούσα να χαρώ όλα αυτά που έζησα.
AM: Βαθιά πολιτικοποιημένος και με ιδεολογική τοποθέτηση που ποτέ δεν έκρυψες. Με κοινωνικά ενδιαφέροντα, εκλεγμένος και με δημόσια πάντα άποψη, αισθάνεσαι να απειλείται ο απλός άνθρωπος ή νιώθεις ότι οι εξελίξεις τρέχουν υπέρ του;
ΛΚ: Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι τρέχουν υπέρ του. Οι αποφάσεις που παίρνονται δεν έχουν στο επίκεντρο τον απλό πολίτη αλλά το κέρδος. Με ανησυχεί η σιωπή και η απεμπόληση βασικών δικαιωμάτων μας, με διάφορα προσχήματα. Υπομένουμε όλα αυτά τα δεινά που μας συμβαίνουν, η κοινωνία αλλάζει χωρίς καμία αντίδραση και ο κόσμος αρχίζει πλέον και «χωνεύει» πολλά τα οποία τις προηγούμενες δεκαετίες δεν θα μπορούσε ποτέ να τα αποδεχτεί. Δυστυχώς οι εποχές αλλάζουν, η παγκοσμιοποίηση αρχίζει να φαίνεται στην καθημερινότητά μας, η μεσαία τάξη να βλέπει τη ζωή της να δυσκολεύει και το μέλλον των παιδιών μας να είναι όλο και πιο δύσκολο. Η αγωνιστικότητα και η διεκδίκηση δεν θα πρέπει να λείψει από τη σκέψη κανενός, αν θέλουμε να ζήσουμε ως άνθρωποι και όχι ως γρανάζια ενός απάνθρωπου μηχανισμού.
ΑΜ: Σε ένα «ποδοσφαιρικό παιχνίδι» η ομάδα σου μπαίνει με δύναμη, προηγείται γρήγορα 2-0 και εφησυχάζεις. Γνωρίζεις την αξία του αντιπάλου καθώς και το γεγονός ότι τρεις βασικοί σου παίκτες, προέρχονται από τραυματισμό. Δεν κάνεις καμία αλλαγή. Ο αντίπαλος αντιδρά, ισοφαρίζει και το παιχνίδι γυρνάει 5-2 εις βάρος σου. Τελικά, η συντριβή έρχεται.
ΛΚ: «Προπονητής» που εφησυχάζει, μάλλον δεν κάνει για προπονητής. Σε κάθε «αγώνα» αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του, μπορεί να συμβεί και το πιο ακραίο σενάριο. Η ευθύνη όμως είναι του ΕΝΟΣ. Αυτού που έχει τα ηνία της διαχείρισης μιας κατάστασης. Άρα, οι ευθύνες είναι εξ ολοκλήρου δικές του. Η ανάληψη των ευθυνών δείχνει και το πραγματικό ανάστημα του κάθε διαχειριστή. Κλασσικό παράδειγμα, μιας προσπάθειας και ενός αγώνα, είναι αυτό που ζούμε τώρα στη χώρα μας, εδώ και περίπου ένα χρόνο, όπου τα λάθη μας οδήγησαν σε μια συρρίκνωση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
ΑΜ: Τελειώνοντας, μια ευχή για το θέμα που μας ταλανίζει σχεδόν ένα χρόνο αλλά και μας στέρησε την Κυριακάτικη απόλαυσή μας. Πότε βλέπεις να τελειώνει όλος αυτός ο εφιάλτης και να ξαναγυρίζουμε στα γήπεδα;
ΛΚ: Μπορούμε να πούμε γενικά την ευχή.. «Οι υπεύθυνοι, οι ειδικοί της όλης διαχείρισης του όλου προβλήματος που έχει προκύψει παγκοσμίως, ας ελπίσουμε τους επόμενους μήνες να το διαχειριστούν με περισσότερη υπευθυνότητα έτσι ώστε να γλιτώσουμε τη ζωή περισσοτέρων ανθρώπων».
Κάπου εδώ, αποφασίζουμε να σταματήσουμε. Η κουβέντα με το Λουκά μπορεί να τραβήξει σε μάκρος και να φτάσει σε δεκάδες καυτά ζητήματα. Τελειώνεις με την αίσθηση, ότι άφησες τα σπουδαιότερα κομμάτια απ' έξω απ΄την κουβέντα. Είναι το μεγάλο κέρδος του να συζητάς με ανθρώπους που η σφαιρική ματιά και το εύρος των γνώσεών τους, μπορεί να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό συνομιλητή. Το ποδόσφαιρο και δη το Αργολικό, μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει στις τάξεις του έναν σπουδαίο άνθρωπο. Όσοι έζησαν από κοντά, μερικές από τις σημαντικές στιγμές του, μπορούν να το επιβεβαιώσουν..
