Κανείς δεν γνωρίζει τελικά αν πρέπει να κλείσουν τα Σχολεία ή να συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά. Οι γονείς ανάστατοι παρακολουθ...
Κανείς δεν γνωρίζει τελικά αν πρέπει να κλείσουν τα Σχολεία ή να συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά. Οι γονείς ανάστατοι παρακολουθούν με αγωνία τις τελικές αποφάσεις των "ειδικών". Φυσικά όλοι θέλουν τα Σχολεία να είναι ανοιχτά μιας και ουδείς πιστεύει ότι η τηλεκπαίδευση μπορεί να αναπληρώσει τη φυσική διδασκαλία ή να πλησιάσει την ευκολία μετάδοσης που έχει η άμεση επαφή δασκάλου και μαθητών.
Γιατί αδυνατούν οι ιθύνοντες να αποφασίσουν για το τι πρέπει να γίνει; Πόσο εύκολη είναι η μετάδοση του ιού ανάμεσα σε παιδιά; Μεταδίδεται από τους μαθητές ή οφείλεται στον συνωστισμό των γονέων έξω από τα σχολεία; Πόσο κινδυνεύουν οι δάσκαλοι από την καθημερινή επαφή με τα παιδιά; Αποτελεί λύση ο εξαερισμός των αιθουσών; Πόσο δίκιο έχουν όσοι ζητούν τμήματα ολιγομελή και μάθημα σε διαφορετικές ώρες; Πόσο βοηθάει το lock down στα Σχολεία, στον περιορισμό εξάπλωσης του ιού;
Όλα αυτά τα ερωτήματα μετά την παρέλευση ενός χρόνου, δυστυχώς παραμένουν ακόμη αναπάντητα. Οι γονείς που εργάζονται, τρέμουν στην ιδέα ότι τα Σχολεία θα ξανακλείσουν. Τα παιδιά συσσωρεύουν ενέργεια που κανονικά θα έπρεπε να διοχετεύεται σε δράσεις εντός και εκτός Σχολείου, με αποτέλεσμα να αισθάνονται σαν θηρία σε κλουβί. Όλο αυτό, καταλήγει σε παράξενες συμπεριφορές, ενώ η υπερβολική ενασχόλησή τους με ηλεκτρονικές συσκευές, εκτός του ότι τα καθηλώνει μπροστά σε μια οθόνη και τα στερεί από κάθε κινητική δραστηριότητα, τα αποξενώνει από οποιοδήποτε φυσικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα έπρεπε να βρίσκονται και να δρουν.
Οι μέρες και οι μήνες περνούν. Η αγωνία μεγαλώνει και η αβεβαιότητα κυριαρχεί. Θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί επιπλέον κτίρια ώστε να "σπάσουν" τα πολυάριθμα τμήματα, όπως ζητούσαν πολλοί εκπαιδευτικοί; Θα μπορούσαν να έχουν γίνει πολύ περισσότερα τεστ, όπως ζητούν αρκετοί υγειονομικοί, ώστε να γίνεται ευρύτερη ιχνηλάτηση στον χώρο της Εκπαίδευσης; Αποτελεί το ολοκληρωτικό lock down την μοναδική λύση;
Εκείνο όμως που τρομάζει το σύνολο των γονέων, είναι ο χρόνος που όλα θα επιστρέψουν σε κανονική ροή και η ψυχολογική, σε συνδυασμό με την οικονομική κατάσταση που θα είμαστε όλοι, μετά το τέλος αυτής της περιπέτειας. Κι όσο οι μέρες περνούν, τα μηνύματα αισιοδοξίας, λιγοστεύουν.
