Πριν από ένα χρόνο, μέσα στις Απόκριες, ξεκίνησε ο εφιάλτης που τελειωμό δεν έχει και κανείς δεν ξέρει μέχρι πότε θα συνεχιστεί. Κα...
Και μπορεί να αποδείχτηκε με οδυνειρό τρόπο το πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος μπροστά σε έναν ιό, όμως αυτό όσο και να κρατήσει, κάποια στιγμή θα τελειώσει και μαζί με την καταμέτρηση των ανθρώπων που θα έχουν φύγει από κοντά μας, θα έχουμε να μετρήσουμε και τις τεράστιες συνέπειες που θα έχουμε υποστεί, στη δουλειά μας, στην οικονομία, στην επιχείρηση, στις δυνατότητες που θα έχουν απομείνει για μια αξιοπρεπή συνέχεια της ζωής μας.
Οι τονωτικές οικονομικές ενέσεις σε ανέργους ή σε επιχειρηματίες που έχουν κλείσει τα μαγαζιά τους, οι αναβολές στις πληρωμές, που ήρθαν σαν αναγκαίες ενισχύσεις για να μην καταρρεύσει το κοινωνικό οικοδόμημα και οδηγηθούμε σε εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, δεν είναι δυνατόν να συνεχιστούν επ' αόριστον και τότε θα κληθούμε, όλοι σαν κοινωνία, πολίτες, πολιτικοί, αξιωματούχοι, αυτοδιοικητικοί, να συμβάλουμε ο καθένας με αυτό που μπορεί, στην ανοικοδόμηση κυριολεκτικά της ταλαιπωρημένης για τόσα χρόνια Οικονομίας και της ίδια μας της χώρας.
Εδώ και κάποιους μήνες ένα φάντασμα πλανιέται στα οικονομικά κέντρα του Νομού μας, κυρίως στο Ναύπλιο και το Άργος.
Επιχειρήσεις κλειστές, σαπίζουν, σκουριάζουν, η σκόνη πλακώνει κάθε μεριά τους, μοιάζουν με σκελετούς αν αναλογιστεί κανείς τη ζωντάνια που πρόσφεραν στην περιοχή μας.
Θλιβερή εικόνα και αναρωτιέται κανείς, πότε και πώς θα ξαναπάρουν μπρος αυτές οι επιχειρήσεις; Που θα στηριχτούν για να ανθίσουν, να καρποφορήσουν και πάλι; Στους κατοίκους με το πετσοκομμένο εισόδημα, ή στους επισκέπτες που όποτε φανούν θα είναι και αυτοί επηρεασμένοι από την οικονομική ύφεση;
Απελπισία στη σκέψη για το αύριο, αυτό το αύριο που φαίνεται να μην απασχολεί τους Δημοτικούς και Περιφερειακούς μας Άρχοντες, που μπορεί να τρέχουν να σβήσουν τις πρόσκαιρες φωτιές που ανάβουν λόγω της πανδημίας, όμως μέχρι τώρα δε μας έχουν δείξει ότι σχεδιάζουν σοβαρά κάτι για το δύσκολο μέλλον που μας περιμένει.
Θα πείτε ότι προέχει η υγεία και το σήμερα, φυσικά, μα αν το αύριο, που νομοτελειακά θα έρθει, μας βρει τελείως απροετοίμαστους, χωρίς έστω κάποιο πλάνο, κάποιο σχέδιο ανόρθωσης της τοπικής μας Οικονομίας, τότε και η ευθύνη των Αυτοδιοικητικών μας θα είναι τεράστια.
Αν κάποιος διαφωνεί, δεν έχει παρά να μιλήσει με έναν άνθρωπο του Τουρισμού, της Εστίασης, ενός ΚΑΦΕ, με κάποιον που έχασε τη δουλειά του και δεν ξέρει αν και πότε θα ξαναδουλέψει, με ανθρώπους που έχουν επενδύσει κόπους και αποταμιεύσεις και δάνεια μιας ζωής και μέσα σε λίγους μήνες όλα τινάχτηκαν στον αέρα και το χειρότερο, να έχουν να βαδίσουν σε ένα δρόμο χωρίς πυξίδα, μέσα σε βαθύ σκοτάδι.
Ο Αργολιδεύς
